นักประวัติศาสตร์ชาวกรีก โอลิมปิโอโดรัส แห่งธีบส์ เผาอาร์เซนิกซัลไฟด์และได้อาร์เซนิกขาวในช่วงศตวรรษที่ 5 อัลเบิร์ตุส แมกนุส เชื่อว่าเป็นคนแรกที่แยกธาตุจากสารประกอบในปี 1250 โดยการให้ความร้อนแก่สบู่ร่วมกับอาร์เซนิกไตรซัลไฟด์ ในปี 1649 โยฮัน ชโรเดอร์ ตีพิมพ์วิธีการเตรียมอาร์เซนิกสองวิธี

O historiador grego Olympiodorus de Thebes queimou sulfureto de Arsénico, obtendo Arsénico branco, no século V AC. Crê-se que foi Albertus Magnus quem primeiro isolou o elemento de um composto, em 1250, aquecendo sabão, juntamente com trissulfureto de Arsénico. Em 1649, Johann Schröder publicou dois métodos de preparação de Arsénico.

ซีลีเนียมถูกสังเกตเห็นครั้งแรกประมาณปี 1300 โดยนักเล่นแร่แปรธาตุ อาร์โนลด์ แห่งวิลลาโนวา ซีลีเนียมถูกค้นพบในปี 1817 โดยเยินส์ ยาค็อบ เบอร์เซเลียส และโยฮัน กอตต์ลีบ กาห์น ซึ่งสังเกตความคล้ายคลึงของธาตุใหม่กับเทลลูเรียมที่รู้จักก่อนหน้านี้ ในปี 1873 วิลลูบี สมิธ พบว่าความต้านทานไฟฟ้าของซีลีเนียมสีเทาขึ้นอยู่กับแสงโดยรอบ

O Selénio foi observado pela primeira vez, por volta de 1300, pelo alquimista Arnold of Villanova. Em 1817 Jöns Jacob Berzelius e Johan Gottlieb Gahn descobriram o Selénio ao repararem na semelhança do novo elemento, com o já conhecido Teúrio. Em 1873, Willoughby Smith descobriu que a resistência elétrica do Selénio cinzento-metálico varia com a luz ambiente.

คาร์ล ยาค็อบ เลอวิก ค้นพบโบรมีนในปี 1825 ขณะที่ยังเป็นนักศึกษาเคมีที่มหาวิทยาลัยไฮเดลเบิร์ก เยอรมนี อองตวน บาลาร์ด กลั่นโบรมีนจากสารละลายขี้เถ้าสาหร่ายทะเลที่อิ่มตัวด้วยคลอรีนในปี 1824 เขาตีพิมพ์ผลงานในที่สุดในปี 1826 โดยให้หลักฐานว่าสารที่เขาค้นพบเป็นธาตุใหม่

Carl Jacob Löwig descobriu o Bromo, quando ainda era estudante de química na Universidade de Heidelberg, na Alemanha. Antoine Balard destilou o Bromo, a partir de uma solução de cinzas de algas marinhas, saturada com cloro, em 1824. Em 1826, publicou, finalmente, os resultados, provando que a substância que descobrira se tratava de um novo elemento.

นักเคมีชาวสก็อตเซอร์วิลเลียม แรมเซย์ และผู้ช่วยของเขานักเคมีชาวอังกฤษมอริส ทราเวอร์ส ค้นพบธาตุคริปตอนในปี 1898 ที่ลอนดอน พวกเขาพบคริปตอนในกากที่เหลือจากการระเหยส่วนประกอบเกือบทั้งหมดของอากาศเหลว วิลเลียม แรมเซย์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี 1904 จากการค้นพบก๊าซเฉื่อยหลายชนิด รวมถึงคริปตอน

O químico escocês Sir William Ramsay e o seu assistente, o químico inglês Morris Travers, descobriram o Crípton em 1898, em Londres. Eles encontraram Crípton no resíduo seco da evaporação de praticamente todos os componentes do ar líquido. William Ramsay foi laureado com o prémio Nobel da Química, em 1904, pela descoberta de uma série de gases nobres, incluindo o Crípton.

นักเคมีชาวเยอรมันโรเบิร์ต บุนเซน และกุสตาฟ เคิร์ชฮอฟฟ์ ค้นพบรูบิเดียมในปี 1861 ด้วยวิธีสเปกโทรสโกปีเปลวไฟที่เพิ่งพัฒนาขึ้น บุนเซนพยายามแยกโลหะนี้ แต่ไม่เคยได้ตัวอย่างที่มีรูบิเดียมมากกว่า 18% การแยกโลหะนี้สำเร็จโดยจอร์จ เดอ เฮเวซี ผ่านการไฮโดรไลซิสของรูบิเดียมไฮดรอกไซด์หลอมเหลว

Os químicos alemães Robert Bunsen e Gustav Kirchhoff descobriram o Rubídio, em 1861, através do recém desenvolvido método de espetroscopia de chama. Bunsen tentou isolar o metal, mas nunca encontrou amostras com mais de 18% de Rubídio. O metal só foi isolado por George de Hevesy, através da hidrólise de hidróxido de Rubídio dissolvido.

สตรอนเชียมได้รับการยอมรับว่าเป็นธาตุใหม่ในปี 1790 เมื่อแอแดร์ ครอว์ฟอร์ด และเพื่อนร่วมงานของเขาวิลเลียม ครุกแชงค์ วิเคราะห์ตัวอย่างแร่จากเหมืองตะกั่วใกล้สตรอนเทียน สก็อตแลนด์ ธาตุนี้ถูกแยกในที่สุดโดยเซอร์ฮัมฟรี เดวี่ในปี 1808 การแยกทำโดยการแยกสลายด้วยไฟฟ้าของสารผสมที่มีสตรอนเชียมคลอไรด์และเมอร์คิวริกออกไซด์

O Estrôncio foi identificado como novo elemento, em 1790, quando Adair Crawford e o seu colega William Cruickshank analisaram uma amostra mineral de uma mina de chumbo, perto de Strontian, na Escócia. O elemento acabou por ser isolado por Sir Humphry Davy, em 1808. O isolamento foi feito, através da eletrólise de uma mistura de cloreto de Estrôncio e óxido de mercúrio.

ในปี 1787 คาร์ล แอกเซล อาร์เรเนียส พบแร่ใหม่ใกล้อิตเตอร์บีในสวีเดนและตั้งชื่อว่าอิตเตอร์ไบต์ ตามชื่อหมู่บ้าน โยฮัน กาโดลิน ค้นพบออกไซด์ของอิตเทรียมในตัวอย่างของอาร์เรเนียสในปี 1789 และแอนเดอร์ส กุสตาฟ เอเคเบิร์ก ตั้งชื่อออกไซด์ใหม่ว่าอิตเทรีย อิตเทรียมบริสุทธิ์ถูกแยกครั้งแรกในปี 1828 โดยฟรีดริช เวอเลอร์

Em 1787, Carl Axel Arrhenius encontrou um novo mineral, perto de Ytterby, na Suécia e chamou-o de Ytterbite, em homenagem à povoação. Johan Gadolin descobriu o óxido de Ítrio na amostra de Arrhenius, em 1789, sendo designado de Gandolinite e Anders Gustaf Ekeberg denominou o novo óxido de ítria. O Ítrio foi isolado pela primeira vez, por Friedrich Wöhler, em 1828.

เซอร์โคเนียมได้รับการยอมรับว่าเป็นธาตุครั้งแรกโดยมาร์ติน ไฮน์ริช คลาโพรธในปี 1789 ที่เบอร์ลิน ในตัวอย่างเซอร์คอนจากศรีลังกา โลหะเซอร์โคเนียมถูกผลิตครั้งแรกในรูปแบบไม่บริสุทธิ์ในปี 1824 โดยเยินส์ ยาค็อบ เบอร์เซเลียส โดยการให้ความร้อนแก่สารผสมของโพแทสเซียมและโพแทสเซียมเซอร์โคเนียมฟลูออไรด์ในหลอดเหล็ก นักวิทยาศาสตร์ชาวดัตช์แอนตัน เอดูอาร์ด ฟาน อาร์เคล และยาน เฮนดริก เดอ บัวร์ ค้นพบวิธีการผลิตเซอร์โคเนียมบริสุทธิ์สูงในปี 1925

O Zircónio foi identificado como elemento, pela primeira vez, por Martin Heinrich Klaproth, em 1789, em Berlim, numa amostra de zircão, proveniente do Sri Lanka. O metal Zircónio foi obtido, pela primeira vez, em forma impura, por Jöns Jakob Berzelius, em 1824, pelo aquecimento de uma mistura de potássio e fluoreto de potássio e zircónio, num tubo de de ferro. Os cientistas holandeses Anton Eduard van Arkel e Jan Hendrik de Boer descobriram um método para produzir Zircónio de elevado grau de pureza, em 1925.

ไนโอเบียมถูกค้นพบโดยนักเคมีชาวอังกฤษชาร์ลส์ แฮตเชตต์ในปี 1801 และตั้งชื่อธาตุใหม่ว่าโคลัมเบียม ในปี 1846 นักเคมีชาวเยอรมันเฮนริช โรส ค้นพบธาตุนี้อย่างอิสระและตั้งชื่อว่าไนโอเบียม โลหะนี้ถูกแยกครั้งแรกโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวสวีเดนคริสเตียน วิลเฮล์ม บลอมสแตรนด์ในปี 1864 ซึ่งลดคลอไรด์โดยการให้ความร้อนในบรรยากาศไฮโดรเจน

O Nióbio foi descoberto pelo químico Inglês Charles Hatchet, em 1801 a que deu o nome de Columbium. Em 1846, o químico alemão Henrich Rose descobriu, por seu lado, o elemento e batizou-o de Nióbio. O metal foi isolado pela primeira vez pelo cientista sueco Christian Wilhelm Blomstran, em 1864, que reduziu o cloreto Nióbio, aquecendo-o numa atmosfera de hidrogénio.

โมลิบดีไนต์มักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแกรไฟต์และคิดว่ามีตะกั่วเป็นส่วนประกอบ ในปี 1778 นักวิทยาศาสตร์ชาวสวีเดนคาร์ล วิลเฮล์ม เชีเล พิสูจน์ว่าโมลิบดีไนต์ไม่ใช่แกรไฟต์และไม่มีตะกั่วเป็นส่วนประกอบ ในปี 1781 เพื่อนและเพื่อนร่วมชาติของเชีเล ปีเตอร์ เจ. เยล์ม แยกโลหะนี้โดยใช้คาร์บอนและน้ำมันลินสีด

O Molibdénio era frequentemente confundido com grafite e pensava-se conter chumbo. Em 1778, o cientista sueco Carl Wilhelm Scheele provou que o Molibdénio não só não era grafite, como também não continha chumbo. Em 1781, Peter J. Hjelm, amigo e compatriota de Scheele, isolou o metal, com recurso ao carbono e ao óleo de linhaça.

ธาตุลำดับที่ 43 ถูกทำนายบนพื้นฐานของตารางธาตุ และมีรายงานผิดพลาดว่าถูกค้นพบในปี 1925 ซึ่งในเวลานั้นถูกตั้งชื่อว่ามาซูเรียม ธาตุนี้ถูกค้นพบจริงโดยคาร์โล เพอร์ริเอร์ และเอมิลิโอ เซเกร ในปี 1937 มันถูกพบในตัวอย่างโมลิบดีนัมที่ส่งมาโดยเออร์เนสต์ ลอว์เรนซ์ ซึ่งถูกยิงด้วยดิวเทอรอนในไซโคลตรอนที่เบิร์กลีย์

O elemento 43 foi previsto com base na tabela periódica. Foi erroneamente dado como descoberto em 1925, tendo sido designado por Masúrio. O elemento foi realmente descoberto por Carlo Perrier e Emílio Segré em 1937. Foi também encontrado numa amostra de Molibdénio enviada por Ernst Lawrence que foi bombardeada por deuterões, no ciclotrão de Berkeley.

เยนด์เจย์ สเนียเดกกี แยกธาตุนี้ในปี 1807 แต่ผลงานของเขาไม่ได้รับการรับรอง เยินส์ เบอร์เซเลียส และก็อตต์ฟรีด โอซานน์ เกือบค้นพบรูทีเนียมในปี 1827 ในปี 1844 คาร์ล เอิร์นสต์ เคลาส์ ยืนยันว่ามีธาตุใหม่และแยกรูทีเนียมจากกากแพลทินัมของการผลิตรูเบิลขณะที่เขาทำงานที่มหาวิทยาลัยคาซาน เมืองคาซาน

Jędrzej Śniadecki isolou o elemento, em 1807, mas o seu trabalho não foi ratificado. Jöns Berzelius e Gottfried Osann estiveram perto de descobrir o Ruténio, em 1827. Em 1844, Karl Ernst Claus confirmou a existência de um novo elemento e isolou o Ruténio de resíduos de platina, da produção de rublos, quando trabalhava na Universidade de Kazan, em Kazan.

โรเดียมถูกค้นพบในปี 1803 โดยวิลเลียม ไฮด์ วอลลาสตันในลอนดอน เขาใช้แร่แพลทินัมดิบที่น่าจะได้มาจากอเมริกาใต้ การนำเครื่องฟอกไอเสียแบบสามทางมาใช้โดยวอลโว่ในปี 1976 เพิ่มความต้องการโรเดียม

O Ródio foi descoberto em 1803, por William Hyde Wollaston, em Londres. Ele usou minério de platina em bruto, possivelmente, provindo da América do Sul. A introdução do catalisador de três vias, pela Volvo, em 1976, aumentou a procura do Ródio.

แพลเลเดียมถูกค้นพบในปี 1803 ที่ลอนดอน โดยนักเคมีชาวอังกฤษวิลเลียม ไฮด์ วอลลาสตัน เขาตรวจสอบกากที่เหลือจากแพลทินัมหลังจากละลายมันในกรดราชา ซึ่งเป็นสารละลายเข้มข้นของกรดไฮโดรคลอริกและกรดไนตริก จากนั้นเขาแยกแพลเลเดียมในปฏิกิริยาเคมีหลายขั้นตอน

O Paládio foi descoberto pelo químico inglês William Hyde Wollaston, em 1803, em Londres. Após dissolver a platina em água-régia - uma solução concentrada de ácido nítrico, com cloreto de hidrogénio - ele examinou os resíduos. Posteriormente, isolou o Paládio, através de uma série de reações químicas.

เงินถูกใช้มาเป็นพันปีสำหรับเครื่องประดับและเครื่องใช้ สำหรับการค้า และเป็นพื้นฐานของระบบการเงินหลายระบบ คุณค่าของมันในฐานะโลหะมีค่าถูกพิจารณาว่าเป็นรองเพียงทองเป็นเวลานาน กองขี้แร่ในเอเชียไมเนอร์และบนเกาะต่างๆ ในทะเลอีเจียนบ่งชี้ว่ามนุษย์เรียนรู้ที่จะแยกเงินจากตะกั่วตั้งแต่ประมาณ 3000 ปีก่อนคริสตกาล

A prata tem sido usada durante milhares de anos em ornamentos e utensílios, com fins comerciais, tendo estado na base de muitos sistemas monetários. O seu valor como metal precioso foi, desde há muito, considerado apenas inferior ao do ouro. Depósitos de cinzas vulcânicas na Ásia Menor e em ilhas do Mar Egeu indicam que o Home aprendeu a separar a prata do chumbo, por volta de 3000 AC.

แคดเมียมถูกค้นพบโดยนักเคมีชาวเยอรมันฟรีดริช สโตรเมเยอร์ในปี 1817 ในฐานะสิ่งเจือปนในซิงก์คาร์บอเนต สโตรเมเยอร์สังเกตว่าตัวอย่างคาลามีน (ซิงก์คาร์บอเนต) ที่ไม่บริสุทธิ์บางตัวอย่างเปลี่ยนสีเมื่อถูกความร้อนแต่คาลามีนบริสุทธิ์ไม่เปลี่ยน แคดเมียมถูกค้นพบอย่างอิสระโดยนักเคมีชาวเยอรมันคาร์ล เฮอร์มันในปี 1818

O cádmio foi descoberto pelo químico alemão Friedrich Stromeyer, em 1817, como uma impureza do carbonato de zinco. Stromeyer observou que algumas impurezas da calamina (carbonato de zinco), mudavam de cor quando aquecidas, ao contrário da calamina pura. Karl Hermann, outro químico alemão, descobriu também o cádmio, em 1818, independentemente de Friedrich Stromeyer.

เฟอร์ดินานด์ ไรช์ และเฮียโรนีมัส ธีโอดอร์ ริชเตอร์ ระบุอินเดียมในสฟาเลอไรต์ครั้งแรกจากเส้นการปล่อยแสงสเปกโทรสโกปีสีน้ำเงินคราม เนื่องจากไม่มีธาตุที่รู้จักที่มีการปล่อยแสงสีน้ำเงินสว่าง พวกเขาจึงสรุปว่ามีธาตุใหม่อยู่ในแร่ ริชเตอร์ดำเนินการแยกโลหะนี้ในปี 1864

Ferdinand Reich e Hieronymous Theodor Richter identificaram o Irídio na esfalerite, pela sua linha espetral azulada e brilhante. Como não era conhecido qualquer elemento que emitisse essa luz azul brilhante, concluiu-se existir um novo elemento nos minerais. Richter isolou o metal, em 1864.

ดีบุกถูกหลอมร่วมกับทองแดงครั้งแรกประมาณ 3500 ปีก่อนคริสตกาลเพื่อผลิตสำริด โบราณวัตถุที่เก่าแก่ที่สุดมีอายุประมาณ 2000 ปีก่อนคริสตกาล แคสสิเทอไรต์ ซึ่งเป็นรูปออกไซด์ของดีบุก น่าจะเป็นแหล่งดีบุกดั้งเดิมในสมัยโบราณ นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษโรเบิร์ต บอยล์ ตีพิมพ์คำอธ

O estanho foi extraído pela primeira vez, por volta do ano 3500 AC, juntamente com o cobre, para a produção de bromze. Os artefactos mais antigos remontam a 2000 AC. A cassiterite, a forma oxidada do estanho, foi, provavelmente, a primeira fonte de estanho na antiguidade. O cientista britânico, Robert Boyle, publicou uma descrição das suas experiências sobre a oxidação do estanho, em 1673.

แร่ชนิดหนึ่งของแอนติโมนี คือสติบไนต์ ถูกรู้จักในอียิปต์ยุคก่อนราชวงศ์ในฐานะเครื่องสำอางตาตั้งแต่ประมาณ 3100 ปีก่อนคริสตกาล คำอธิบายแรกของยุโรปเกี่ยวกับกระบวนการแยกแอนติโมนีอยู่ในหนังสือ De la pirotechnia ปี 1540 โดยแวนนอชชิโอ บิรินกุชชิโอ การพบแอนติโมนีบริสุทธิ์ตามธรรมชาติครั้งแรกในเปลือกโลกถูกบรรยายโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวสวีเดนและวิศวกรเหมืองท้องถิ่นแอนตัน ฟอน สวาบ ในปี 1783

Um dos minerais do Antimónio, a estibina foi identificada no Egito pré-dinástico e utilizada como cosmético para os olhos, por volta de 3100 AC. A Primeira descrição europeia de um procedimento para isolar o Antimónio encontra-se no livro De La Pirotechnia, de Vannoccio Biringuccio. A primeira presença natural de Antimónio puro, na crosta terrestre foi descrita pelo cientista sueco e engenheiro de minas da região, Anton von Swab, em 1783.

เทลลูเรียมถูกค้นพบในทรานซิลเวเนียในปี 1782 โดยฟรานซ์-โจเซฟ มึลเลอร์ ฟอน ไรเชนสไตน์ ในแร่ที่มีเทลลูเรียมและทองเป็นส่วนประกอบ ในปี 1789 นักวิทยาศาสตร์ชาวฮังการีอีกคน พาล กิไตเบล ก็ค้นพบธาตุนี้อย่างอิสระในแร่จากดอยช์-พิลเซนซึ่งเคยถูกมองว่าเป็นโมลิบดีไนต์ที่มีเงินเป็นส่วนประกอบ ในปี 1798 มันถูกตั้งชื่อโดยมาร์ติน ไฮน์ริช คลาโพรธ ผู้ซึ่งก่อนหน้านี้ได้แยกมันจากแร่คาลาเวอไรต์

O Telúrio foi descoberto foi descoberto por Franz-Joseph Müller von Reichenstein, num mineral contendo Telúrio e ouro, em 1782, na Transilvânia, então Hungria. Em 1789, outro cientista húngaro, Pál Kitaibel, descobriu o elemento de forma independente, num minério oriundo de Deutsch-Pilsen, tido como molibdenite argentífero. Em 1798, Martin Heinrich Klaproth deu-lhe o nome, depois de isolá-lo, a partir da calaverite.

ไอโอดีนถูกค้นพบโดยนักเคมีชาวฝรั่งเศสแบร์นาร์ด คูร์ตัวส์ในปี 1811 เขาจัดการของเหลวที่ได้จากการสกัดสาหร่ายทะเลด้วยกรดซัลฟิวริกเพื่อผลิตไอที่มีสีม่วง ในปี 1812 โจเซฟ หลุยส์ เกย์-ลูสซัค แสดงให้เห็นว่าไอโอดีนเป็นธาตุและมีความสัมพันธ์ทางเคมีกับคลอรีน

O Iodo foi descoberto pelo químico francês Bernard Courtois, em 1811. Ele tratou o licor obtido da extração de algas, com ácido sulfúrico, produzindo um vapor de cor violeta. Em 1812, Joseph Louis Gay-Lussac demonstrou que o Iodo era um elemento e a sua relação com o cloro.

ซีนอนถูกค้นพบในอังกฤษโดยนักเคมีชาวสก็อตวิลเลียม แรมเซย์ และนักเคมีชาวอังกฤษมอริส ทราเวอร์สในปี 1898 พวกเขาพบซีนอนในกากที่เหลือจากการระเหยส่วนประกอบของอากาศเหลว การวิเคราะห์สเปกโทรสโกปีแสดงเส้นสีน้ำเงินสวยงามที่ไม่เคยเห็นมาก่อนซึ่งบ่งชี้ถึงการมีอยู่ของธาตุใหม่

O Xénon foi descoberto em Inglaterra, pelo químico escocês William Ramsay e o químico inglês Morris Travers, em 1898. Eles encontraram Xénon no resíduo seco, resultante da evaporação dos componentes de ar líquido. A análise espetroscópica mostrou as belas linhas azuis, nunca antes vista, indicadoras da presença de um novo elemento.

โรเบิร์ต บุนเซน และกุสตาฟ เคิร์ชฮอฟฟ์ เป็นคนแรกที่แนะนำการค้นหาซีเซียมในปี 1860 โดยการวิเคราะห์สเปกตรัม พวกเขาค้นพบซีเซียมจากเส้นการปล่อยแสงสีน้ำเงินสองเส้นในตัวอย่างน้ำแร่จากดือร์กไฮม์ โลหะบริสุทธิ์ถูกแยกในที่สุดโดยนักเคมีชาวเยอรมันคาร์ล เซตเทอร์เบิร์ก ขณะที่ทำงานในระดับปริญญาเอกกับเคคูเล่และบุนเซน

Robert Bunsen e Gustav Kirchhoff foram os primeiros a sugerir a descoberta do Césio, em 1860, através de análise espetral. Descobriram o Césio graças às suas duas linhas azuis, numa amostra de água mineral de Dürkheim. O metal puro acabou por ser isolado pelo químico alemão Carl Setterberg, durante o seu trabalho de doutoramento com Kekulé and Bunsen.

แบเรียมถูกระบุว่าเป็นธาตุใหม่ในปี 1774 โดยคาร์ล วิลเฮล์ม เชีเล แบเรียมถูกแยกครั้งแรกโดยการแยกสลายด้วยไฟฟ้าของเกลือแบเรียมหลอมเหลวในปี 1808 โดยเซอร์ฮัมฟรี เดวี่ในอังกฤษ โรเบิร์ต บุนเซน และออกัสตัส แมททีสเซน ได้แบเรียมบริสุทธิ์โดยการแยกสลายด้วยไฟฟ้าของสารผสมหลอมเหลวของแบเรียมคลอไรด์และแอมโมเนียมคลอไรด์

O Bário foi identificado como novo elemento, por Carl Wilhelm Scheele, em 1774. O Bário foi isolado, pela eletrólise de sais de Bário dissolvidos, em 1808, por Sir Humphry Davy, na Inglaterra. Robert Bunsen e Augustus Matthiessen obtiveram Bário puro, através da eletrólise de uma solução de cloreto de Bário e cloreto de amónio.

แลนทานัมถูกค้นพบในปี 1839 โดยนักเคมีชาวสวีเดนคาร์ล กุสตาฟ โมซานเดอร์ เขาสลายตัวอย่างซีเรียมไนเตรทบางส่วนโดยการให้ความร้อนและจัดการเกลือที่ได้ด้วยกรดไนตริกเจือจาง จากสารละลายที่ได้ เขาได้ออกไซด์สีอิฐจางๆ ของธาตุหายากใหม่ แลนทานัมถูกแยกในรูปแบบที่ค่อนข้างบริสุทธิ์ในปี 1923

O Lantâneo foi descoberto em 1839 pelo químico sueco Carl Gustav Mosander. Ele decompôs parcialmente uma amostra de Nitrato de Cério, aquecendo-o e tratando o sal resultante com Ácido Nítrico diluído. Da solução resultante, obteve um bloco colorido esbranquiçado de óxido, da nova terra rara. O Lantâneo foi isolado na sua forma relativamente pura, em 1923.

เยินส์ ยาค็อบ เบอร์เซเลียส และวิลเฮล์ม ฮิซิงเงอร์ ค้นพบธาตุนี้ในซีเรียในปี 1803 ในสวีเดน คลาโพรธค้นพบมันพร้อมกันและอย่างอิสระในตัวอย่างแทนทาลัมบางตัวในเยอรมนี คาร์ล กุสตาฟ โมซานเดอร์ ผู้ซึ่งทำงานอย่างใกล้ชิดกับเบอร์เซเลียส เตรียมซีเรียมโลหะในปี 1825

Jöns Jakob Berzelius e Wilhelm Hisinger descobriram o Cério na cerite, em 1803, na Suécia. Klaproth descobriu-o em simultâneo, mas independentemente, em amostras de tâsntalo, na Alemanha. Carl Gustaf Mosander que colaborara extensamente, com Berzelius, preparou Cério metálico, em 1825.

พราซีโอดิเมียมถูกระบุครั้งแรกในปี 1885 ที่เวียนนา โดยนักเคมีชาวออสเตรียคาร์ล เอาเออร์ ฟอน เวลสบาค มันถูกค้นพบในดิดิเมียม ซึ่งเป็นสารที่คาร์ล กุสตาฟ โมซานเดอร์กล่าวไว้อย่างไม่ถูกต้องว่าเป็นธาตุใหม่ในปี 1841 พราซีโอดิเมียมโลหะบริสุทธิ์ถูกผลิตครั้งแรกในปี 1931

O Praseodímio foi identificado pela primeira vez, em 1885, em Viena, pelo químico austríaco Carl Auer von Welsbach. Foi descoberto no Didímio, uma substância que Carl Gustav Mosander julgou erradamente tratar-se de um novo elemento, em 1841. O Praseodímio metálico puro foi produzido pela primeira vez, em 1931.

นีโอดิเมียมถูกระบุครั้งแรกในปี 1885 ที่เวียนนา โดยนักเคมีชาวออสเตรียคาร์ล เอาเออร์ ฟอน เวลสบาค มันถูกค้นพบในดิดิเมียม ซึ่งเป็นสารที่คาร์ล กุสตาฟ โมซานเดอร์กล่าวไว้อย่างไม่ถูกต้องว่าเป็นธาตุใหม่ในปี 1841 นีโอดิเมียมโลหะบริสุทธิ์ถูกแยกในปี 1925

O Neodímio foi identificado pela primeira vez, em 1885, em Viena, pelo químico austríaco Carl Auer von Welsbach. Foi descoberto no Didímio, uma substância que Carl Gustav Mosander julgou erradamente tratar-se de um novo elemento, em 1841. O Neodímio metálico puro foi isolado pela primeira vez, em 1925.

การมีอยู่ของธาตุระหว่างนีโอดิเมียมและซามาเรียมถูกทำนายครั้งแรกโดยนักเคมีชาวเช็กโบฮุสลาฟ เบราเนอร์ในปี 1902 โพรมีเทียมถูกผลิตและระบุลักษณะครั้งแรกที่ห้องปฏิบัติการแห่งชาติโอ๊คริดจ์ในปี 1945 โดยเจคอบ เอ. มารินสกี, ลอว์เรนซ์ อี. เกลนเดนิน และชาร์ลส์ ดี. คอรีเอลล์ มันถูกผลิตโดยการแยกและวิเคราะห์ผลิตภัณฑ์การแตกตัวของเชื้อเพลิงยูเรเนียมที่ถูกฉายรังสีในเครื่องปฏิกรณ์แกรไฟต์

A existência de um elemento entre o Neodímio e o Samário foi prevista pela primeira vez pelo químico checo Czech chemist Bohuslav Brauner, em 1902. O Prométio foi produzido caracterizado no Laboratório Nacional de Oak Ridge, em 1945 por Jacob A. Marinsky, Lawrence E. Glendenin and Charles D. Coryell. O Prométio foi produzido através da separação e análise dos produtos da fissão do combustível de Urânio num reator de Grafite.

ในปี 1853 ฌอง ชาร์ลส์ กาลิสซาร์ด เดอ มาริญัก ค้นพบซามาเรียมเมื่อเขาพบเส้นในสเปกตรัมของแร่ พอล เอมีล เลอค็อก เดอ บัวโบดรอง แยกเกลือซามาเรียมในปารีสในปี 1879 จากแร่ซามาร์สไกต์และระบุธาตุใหม่ในนั้นผ่านเส้นการดูดกลืนแสงที่คมชัด ธาตุบริสุทธิ์ถูกผลิตในปี 1901 โดยเออแฌน-อานาโตล เดอมาร์เซย์

Em 1853, Charles Galissard de Marignac descobriu o Samário, quando encontrou linhas no espetro mineral. Paul Émile Lecoq de Boisbaudran isolou um sal de Samário, em Paris, em 1879 a partir da Samarskite e nela identificou um novo elemento, através de linhas nítidas na espetroscopia de absorção. O elemento puro foi produzido apenas em 1901 por Eugène-Anatole Demarçay.

ยูโรเพียมถูกพบครั้งแรกโดยพอล เอมีล เลอค็อก เดอ บัวโบดรองในปี 1890 ในปี 1896 นักเคมีชาวฝรั่งเศสเออแฌน-อานาโตล เดอมาร์เซย์ ระบุเส้นสเปกโทรสโกปีใน 'ซามาเรียม' ที่เกิดจากยูโรเพียม เขาแยกยูโรเพียมสำเร็จในปี 1901 โดยใช้การตกผลึกซ้ำๆ ของซามาเรียมแมกนีเซียมไนเตรต

O Európio foi descoberto pela primeira vez por Paul Émile Lecoq de Boisbaudran, em 1890. Em 1896, o químico francês Eugène-Antole Demarçay identificou linhas espetroscópicas, no Samário, devidas ao Európio. Ele isolou o Európio em 1901, através da destilação fracionada do Nitrato de Magnésio e Samário

แกโดลิเนียมถูกตรวจพบครั้งแรกด้วยสเปกโทรสโกปีในปี 1880 โดยนักเคมีชาวสวิสฌอง ชาร์ลส์ กาลิสซาร์ด เดอ มาริญัก ผู้ซึ่งแยกออกไซด์ของมัน เขาสังเกตเห็นเส้นสเปกโทรสโกปีที่เกิดจากแกโดลิเนียมในตัวอย่างของแกโดลิไนต์และในแร่เซอไรต์แยกต่างหาก โลหะนี้ถูกแยกโดยพอล เอมีล เลอค็อก เดอ บัวโบดรองในปี 1886

O Gadolínio foi detetado espetroscopicamente, em 1880, pelo químico suíço Jean Charles Galissard de Marignac que separou o seu óxido. Ele observou linhas espetroscópicas devidas ao Gadolínio em amostras de Gadolinite no mineral separados Cerite. O metal foi isolado por Paul Emile Lecoq de Boisbaudran, em 1886.

เทอร์เบียมถูกค้นพบในปี 1843 โดยนักเคมีชาวสวีเดนคาร์ล กุสตาฟ โมซานเดอร์ ผู้ซึ่งตรวจพบมันเป็นสิ่งเจือปนในอิตเทรีย โดยใช้แอมโมเนียมไฮดรอกไซด์ เขาตกตะกอนส่วนที่มีความเป็นเบสต่างกันจากอิตเทรีย ในส่วนเหล่านี้ เขาพบว่าส่วนที่ไม่มีสีในสารละลาย แต่ให้ออกไซด์ที่มีสีน้ำตาลอ่อนคือเทอร์เบียม

O Térbio foi descoberto em 1843, pelo químico sueco Carl Gustaf Mosander que o detetou como uma impureza do Ítrio. Ele precipitou no Ítrio, partes de Hidróxido de Amónio de diferente basicidade. Ele observou que estas partes eram essencialmente incolores na solução, mas davam origem a um óxido acastanhado que era o Térbio.

นักเคมีชาวฝรั่งเศสพอล เอมีล เลอค็อก เดอ บัวโบดรอง ขณะที่ทำงานกับโฮลเมียมออกไซด์ ได้แยกดิสโพรเซียมออกไซด์จากมันในปารีสในปี 1886 กระบวนการของเขาในการแยกดิสโพรเซียมเกี่ยวข้องกับการละลายดิสโพรเซียมออกไซด์ในกรด จากนั้นเติมแอมโมเนียเพื่อตกตะกอนไฮดรอกไซด์ มันไม่ได้ถูกแยกในรูปบริสุทธิ์จนกระทั่งมีการพัฒนาเทคนิคการแลกเปลี่ยนไอออนในทศวรรษ 1950

O químico francês Paul Émile Lecoq de Boisbaudran separou o Óxido de Disprósio, enquanto trabalhava com o Óxido de Hólmio, em París, em 1886. Este processo consistia em dissolver o Óxido de Disprósio em ácido, acrescentando Amónia para precipitar o hidróxido. O elemento só foi isolado na sua forma pura, com o desenvolvimento de técnicas de permuta iónica na década de 1950.

โฮลเมียมถูกค้นพบโดยนักเคมีชาวสวิสมาร์ก เดอลาฟงแตน และฌาคส์-หลุยส์ โซเรต์ในปี 1878 พวกเขาสังเกตเห็นแถบการดูดกลืนสเปกโทรกราฟที่ผิดปกติของธาตุที่ยังไม่รู้จักในขณะนั้น ต่อมาในปี 1878 แพร์ เทโอดอร์ เคลฟ ค้นพบธาตุนี้อย่างอิสระขณะที่เขาทำงานกับเออร์เบียเอิร์ธ

O Hólmio foi descoberto pelo químicos suíços Marc Delafontaine e Jacques-Louis Soret, em 1878. Eles observaram as bandas aberrantes na espetroscopia de absorção do elemento, então desconhecido. Mais tarde, nesse mesmo ano, Per Teodor Cleve desobriu o elemento, enquanto trabalhava com o Érbio.

เออร์เบียมถูกค้นพบในปี 1843 โดยนักเคมีชาวสวีเดนคาร์ล กุสตาฟ โมซานเดอร์ ผู้ซึ่งตรวจพบมันเป็นสิ่งเจือปนในอิตเทรีย โดยใช้แอมโมเนียมไฮดรอกไซด์ เขาตกตะกอนส่วนที่มีความเป็นเบสต่างกันจากอิตเทรีย ในส่วนเหล่านี้ เขาพบว่าส่วนที่มีสีชมพูคือเออร์เบียม

O Érbio foi descoberto em 1843 pelo químico suíço Carl Gustaf Mosander que o detetou como uma impureza do Ítrio. Ele precipitou no Ítrio, partes de Hidróxido de Amónio de diferente basicidade. Ele observou que a parte com cor rosa era o Érbio.

ทูเลียมถูกค้นพบโดยนักเคมีชาวสวีเดนแพร์ เทโอดอร์ เคลฟ ในปี 1879 โดยการมองหาสิ่งเจือปนในออกไซด์ของธาตุหายากอื่นๆ นักวิจัยคนแรกที่ได้ทูเลียมที่เกือบบริสุทธิ์คือชาร์ลส์ เจมส์ ชาวอังกฤษพลัดถิ่นที่ทำงานในระดับใหญ่ที่วิทยาลัยนิวแฮมป์เชียร์ในเมืองเดอร์แฮม ทูเลียมออกไซด์บริสุทธิ์สูงถูกวางจำหน่ายเชิงพาณิชย์ครั้งแรกในช่วงปลายทศวรรษ 1950

O Túlio foi descoberto pelo químico sueco Per Teodor Cleve, em 1879, ao observar impurezas dos óxido de outros Lantanídeos. O primeiro investigador a obter o Túlio quase puro foi Charles James, um expatriado britânico, a trabalhar em larga escala, no colégio de New Hampshire em Durham. O Óxido de Túlio de alto grau de pureza foi comercializado pela primeira vez, na década de 1950.

อิตเทอร์เบียมถูกค้นพบโดยนักเคมีชาวสวิสฌอง ชาร์ลส์ กาลิสซาร์ด เดอ มาริญัก ในปี 1878 ในปี 1907 ที่ปารีส จอร์จ เออร์แบ็ง แยกอิตเทอร์เบียเป็นสองส่วนประกอบ โลหะอิตเทอร์เบียมถูกผลิตครั้งแรกในปี 1937 โดยเคลมม์และบอนเนอร์ โดยการให้ความร้อนแก่อิตเทอร์เบียมคลอไรด์และโพแทสเซียมร่วมกัน ตัวอย่างโลหะที่ค่อนข้างบริสุทธิ์ถูกได้มาในปี 1953 เท่านั้น

O Itérbio foi descoberto pelo químico suíço Jean Charles Galissard de Marignac, no ano de 1878. Em 1907, George Urbain separou a Itérbia em dois constituintes: a neoitérbia e a lutécia. o metal Itérbio foi preparado pela primeira vez, em 1937, por Klemm e Bonner, aquecendo o Cloreto de Itérbio, juntamente com Potássio. Uma amostra relativamente pura do metal foi obtida, apenas em 1953.

นักเคมีชาวฝรั่งเศสจอร์จ เออร์แบ็ง แยกลูทีเชียมจากอิตเทอร์เบียสำเร็จในปี 1907 ที่ปารีส นักวิทยาศาสตร์ชาวออสเตรียคาร์ล เอาเออร์ ฟอน เวลสบาค และนักเคมีชาวอเมริกันชาร์ลส์ เจมส์ ก็ประสบความสำเร็จในการแยกลูทีเชียมอย่างอิสระในปีเดียวกัน โลหะลูทีเชียมบริสุทธิ์ถูกผลิตครั้งแรกในปี 1953

O químico francês Georges Urbain conseguiu separar o Lutécio do Itérbio, em Paris, em 1907. Nesse mesmo ano, o cientista austríaco Carl Auer von Welsbach e o químico americano Charles James também foram bem sucedidos no isolamento do Lutécio, independentemente. O metal puro de Lutécio foi produzido pela primeira vez, em 1953.

ในปี 1911 จอร์จ เออร์แบ็ง อ้างว่าได้พบธาตุนี้ในกากธาตุหายาก ซึ่งภายหลังพบว่าเป็นสารผสมของแลนทาไนด์ที่ค้นพบแล้ว เดิร์ก คอสเตอร์ และจอร์จ เดอ เฮเวซี พบมันโดยการวิเคราะห์สเปกโทรสโกปีรังสีเอกซ์ในเซอร์คอนจากนอร์เวย์ในปี 1922 แอนตัน เอดูอาร์ด ฟาน อาร์เคล และยาน เฮนดริก เดอ บัวร์ เป็นคนแรกที่เตรียมฮาฟเนียมโลหะโดยการผ่านไอฮาฟเนียมเตตระไอโอไดด์ผ่านไส้หลอดทังสเตนที่ร้อนในปี 1924

Em 1911, Georges Urbain afirmou ter descoberto um elemento em resíduos de terras raras que mais tarde se revelou ser uma mistura de Lantanídeos já descobertos. Dirk Coster e George de Hevesy descobriram-no através de análise espetroscópica de raios X do Zircão norueguês, em 1922. Anton Eduard van Arkel e Jan Hendrik de Boer foram os primeiros a preparar Háfnio metálico ao decompor o vapor de Tetraiodeto de Háfnio num filamento de Tungsténio incandescente.

แทนทาลัมถูกค้นพบในสวีเดนในปี 1802 โดยแอนเดอร์ส เอเคเบิร์ก ในแร่แทนทาไลต์จากฟินแลนด์และอิตโทรแทนทาไลต์จากสวีเดน น่าเสียดายที่วิลเลียม ไฮด์ วอลลาสตัน อ้างว่าธาตุใหม่ของเอเคเบิร์กจริงๆ แล้วคือไนโอเบียม ซึ่งถูกค้นพบในปี 1802 เช่นกัน ในปี 1846 นักเคมีชาวเยอรมันไฮน์ริช โรส พิสูจน์จนปราศจากข้อสงสัยว่าแทนทาลัมและไนโอเบียมเป็นธาตุที่แตกต่างกัน

O Tântalo foi descoberto na Suécia, por Anders Ekeberg, em 1802, em minerais de tantalite, provindos da Finlândia e de Itrotantalite, provindo da Suécia. Infelizmente, William Hyde Wollaston alegou que o elemento tratava-se, na realidade, de nióbio, também descoberto no mesmo ano. Em 1846, o químico alemão Heinrich Rose conseguiu, finalmente, provar, sem margem para dúvidas que o Tãntalo e o nióbio eram elementos distintos.

ทอร์เบิร์น เบิร์กมัน ได้ออกไซด์ของธาตุใหม่จากเชีไลต์ในปี 1781 ในปี 1783 โฮเซ่และเฟาสโต เอลูยาร์ พบกรดที่ทำจากวุลฟราไมต์ซึ่งเหมือนกับกรดทังสติก ต่อมาในปีเดียวกัน ในสเปน สองพี่น้องประสบความสำเร็จในการแยกทังสเตนโดยการรีดิวซ์กรดนี้ด้วยถ่าน และพวกเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ค้นพบธาตุนี้

Em 1781, Torbern Bergman obteve um óxido de um novo elemento, a partir da scheelite. Em 1783, José e Fausto Elhuyar descobriram um ácido feito a partir de volframite idêntico ao ácido túngstico. Mais tarde, nesse ano, em Espanha, os irmãos conseguiram isolar o Tungsténio pela redução do seu ácido com carvão, tendo-lhe sido atribuída a descoberta do elemento.

ในปี 1908 นักเคมีชาวญี่ปุ่นมาซาทากะ โอกาวะ ประกาศว่าเขาค้นพบธาตุลำดับที่ 43 อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์ภายหลังบ่งชี้ถึงการมีอยู่ของรีเนียม (ธาตุลำดับที่ 75) ไม่ใช่ธาตุลำดับที่ 43 ในปี 1922 วอลเตอร์ นอดแดค, อิดา อีวา ทาเค และออตโต เบิร์ก ประกาศการแยกมันจากแกโดลิไนต์และตั้งชื่อปัจจุบันให้มัน

Em 1908, o químico japonês Masataka Ogawa afirmou ter descoberto o 43.º elemento. Contudo, análise posterior revelou a presença do Rénio (elemento 75) e não do elemento 43. Em 1922, Walter Noddack, Ida Eva Tacke e Otto Berg anunciaram a separação do Rénio da Gandolinite e deram-lhe o nome atual.

ออสเมียมถูกค้นพบในปี 1803 โดยนักเคมีชาวอังกฤษสมิธสัน เทนแนนต์ในลอนดอน นักเคมีที่ศึกษาแพลทินัมละลายมันในกรดราชาเพื่อสร้างเกลือที่ละลายได้และสังเกตเห็นกากสีเข้มที่ไม่ละลายจำนวนเล็กน้อย สมิธสัน เทนแนนต์ วิเคราะห์กากที่ไม่ละลายและสรุปว่ามันต้องมีโลหะใหม่

O Ósmio foi descoberto pelo químico inglês, Smithson Tennant, em 1803, em Londres. Os químicos que estudavam a platina, dissolveram-na em água-régia, para criar sais solúveis e observaram uma pequena quantidade de resíduos escuros insolúveis. Smithson Tennant analisou esses resíduos e concluiu que deveriam conter um novo metal.

อิริเดียมถูกค้นพบในปี 1803 โดยนักเคมีชาวอังกฤษสมิธสัน เทนแนนต์ในลอนดอน นักเคมีที่ศึกษาแพลทินัมละลายมันในกรดราชาเพื่อสร้างเกลือที่ละลายได้และสังเกตเห็นกากสีเข้มที่ไม่ละลายจำนวนเล็กน้อย สมิธสัน เทนแนนต์ วิเคราะห์กากที่ไม่ละลายและสรุปว่ามันต้องมีโลหะใหม่

O Irídio foi descoberto, juntamente com o Ósmio e através do mesmo processo, pelo químico inglês, Smithson Tennant, em 1803, em Londres. Os químicos que estudavam a platina, dissolveram-na em água-régia, para criar sais solúveis e observaram uma pequena quantidade de resíduos escuros insolúveis. Smithson Tennant analisou esses resíduos e concluiu que deveriam conter um novo metal.

แพลทินัมถูกใช้ครั้งแรกโดยชาวพื้นเมืองอเมริกาใต้ก่อนยุคโคลัมบัสเพื่อผลิตสิ่งประดิษฐ์ แอนโทนิโอ เดอ อูลโลอา ตีพิมพ์สิ่งที่เขาค้นพบเกี่ยวกับแพลทินัมในปี 1748 แต่เซอร์ชาร์ลส์ วูด ก็ศึกษาโลหะนี้ในปี 1741 การอ้างอิงถึงมันครั้งแรกว่าเป็นโลหะใหม่ถูกทำโดยวิลเลียม บราวน์ริกก์ในปี 1750

A platina foi utilizada pela primeira vez, por nativos da America do Sul, na era pré-colombiana, na produção de artefactos. Antonio de Ulloa publicou as suas descobertas sobre a platina, em 1749, embora Sir Charles Wood também tivesse estudado o metal em 1741. A primeira referência à platina, como um novo metal, foi feita por William Brownrigg, em 1750.

ทองเป็นที่รู้จักตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์และเป็นโลหะแรกที่มนุษย์ใช้ สิ่งประดิษฐ์ทองที่มีอายุ 5000 ปีถูกพบในสุสานอียิปต์ ทองที่มีความบริสุทธิ์ 98% ถูกพบในนาฮัล คูนาห์ในอาณาจักรโบราณของอิสราเอล มีอายุประมาณ 6000 ปี

O ouro é conhecido desde a pré-história e foi o primeiro metal usado pelo ser humano. Foram encontrados artefactos de ouro que remontam a 5000 anos atrás, em túmulos egípcios. Cerca de 6000 anos atrás, foi descoberto ouro com 98% de pureza foi descoberto em Natal Qunah, no antigo reino de Israel.

ปรอทเป็นที่รู้จักของชาวจีนและอินเดียโบราณและถูกพบในสุสานอียิปต์ที่ย้อนกลับไปประมาณ 1500 ปีก่อนคริสตกาล นักเล่นแร่แปรธาตุคิดว่าปรอทเป็นสสารแรกที่โลหะทั้งหมดถูกสร้างขึ้นมา พวกเขาเชื่อว่าโลหะต่างๆ สามารถผลิตได้โดยการเปลี่ยนแปลงคุณภาพและปริมาณของกำมะถันที่อยู่ภายในปรอท

O mercúrio era conhecido dos chineses e indianos. Foi encontrando em túmulos egípcios, datados de 1500 BC. Os alquimistas consideravam o mercúrio como a matéria prima a parir da qual todos os metais eram feitos. Estes, acreditavam que diferentes metais poderiam ser obtidos, variando a qualidade e a quantidade de enxofre, contida no mercúrio.

แทลเลียมถูกค้นพบด้วยวิธีสเปกโตรสโคปีโดยเซอร์วิลเลียม ครูกส์ในปี 1861 ที่กรุงลอนดอน ในปี 1862 โคลด-ออกุสต์ ลามี ใช้สเปกโตรมิเตอร์เพื่อหาองค์ประกอบของสารที่มีซีลีเนียมซึ่งตกตะกอนระหว่างการผลิตกรดซัลฟิวริกจากไพไรต์ เขาสังเกตเห็นเส้นสีเขียวใหม่ในสเปกตรัมและสรุปว่ามีธาตุใหม่อยู่

O Tálio foi descoberto através de espetroscopia por Sir William Crookes, em 1861, em Londres. Em 1862, Claude-Auguste Lamy utilizou um espetrómetro para determinar a composição de uma substância, contendo Selénio que se depositara, durante a produção de Ácido Sulfúrico a partir da Pirite. Ele observou a nova linha verde no espetro e concluiu tratar-se de um novo elemento.

มีการค้นพบลูกปัดตะกั่วที่มีอายุย้อนไปถึง 6400 ปีก่อนคริสตกาลที่ชาทัลฮือยุกในตุรกีปัจจุบัน ชาวโรมันยังใช้ตะกั่วในรูปแบบหลอมเหลวเพื่อยึดหมุดเหล็กที่ยึดก้อนหินปูนขนาดใหญ่เข้าด้วยกันในอาคารอนุสรณ์บางแห่ง ในวิชาเล่นแร่แปรธาตุ ตะกั่วถูกคิดว่าเป็นโลหะที่เก่าแก่ที่สุดและถูกเชื่อมโยงกับดาวเสาร์

Contas metálicas de chumbo, datadas de 6400 AC, foram encontradas em Çatal Huyuk, na atual Turquia. Os romanos também utilizaram o chumbo, na sua forma fundida, para fixar cavilhas de ferro que sustentavam grandes blocos de calcário, em certos monumentos. Na alquimia, acreditava-se que o chumbo era o metal mais antigo e que estava associado ao planeta Saturno.

Periodic Table invites you to become a translator to help them translate their Element Details project.

Sign up for free or login to start contributing.