ตั้งชื่อตาม อัลเฟรด โนเบล (Alfred Nobel) นักเคมีชาวสวีเดน ผู้คิดค้นระเบิดไดนาไมต์ และผู้ก่อตั้งรางวัลโนเบล

Nomeado com relação a Alfred Nobel, químico sueco que fundou o premio Nobel e descobriu a dinamite

ตั้งชื่อตามผู้ก่อตั้งห้องปฏิบัติการปฏิกิริยานิวเคลียร์ Flerov นักฟิสิกส์ชาวโซเวียต Georgy Flyorov

Nomeado com relação ao físico Soviético Georgy Flyorov, fundador do Laboratorio de Reações Nucleares Flerov

เฮนรี คาเวนดิช (Henry Cavendish) ได้ค้นพบแก๊สไฮโดรเจนเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ.1766 ขณะที่กำลังเตรียมปฏิกิริยาระหว่างกรดไฮโดรคลลอริกกับโลหะสังกะสี ในปี ค.ศ.1670 โรเบิร์ต บอยล์ (Robert Boyle) นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษได้ศึกษาการเกิดแก๊สไฮโดรเจนจากปฏิกิริยาระหว่างกรดแก่กับโลหะ ในปี ค.ศ.1783 อองตวน ลาวัวซีเอ (Antoine Lavoisier) นักวิทยาศาสตร์ชาวฝรั่งเศษได้ตั้งชื่อให้แก๊สชนิดนี้ว่า ไฮโดรเจน (Hydrogen : H)

Henry Cavendish foi o primeiro a distinguir o hidrogênio de outros gases em 1766, quando o preparou reagindo ácido clorídrico com zinco. Em 1670, o cientista inglês Robert Boyle havia observado sua produção reagindo ácidos fortes com metais. O cientista francês Antoine Lavoisier nomeou o elemento hidrogênio em 1783.

นักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศส จูลส์ จานส์เซน ได้พบหลักฐานแรกของฮีเลียมระหว่างการเกิดสุริยุปราคาในปี 1868 นอร์แมน ล็อคเยอร์ และเอ็ดเวิร์ด แฟรงค์แลนด์ ได้เสนอชื่อฮีเลียมสำหรับธาตุใหม่นี้ ในปี 1895 เซอร์วิลเลียม แรมเซย์ ได้ค้นพบฮีเลียมในแร่ยูเรเนียมชนิดคลีไวต์ มันถูกค้นพบในแร่คลีไวต์อย่างอิสระโดย แพร์ ทีโอดอร์ คลีฟ และอับราฮัม แลงเล็ต

O astrônomo francês Jules Janssen obteve a primeira evidência de hélio durante o eclipse solar de 1868. Norman Lockyer e Edward Frankland sugeriram o nome hélio para o novo elemento. Em 1895, Sir William Ramsay descobriu o hélio na clevite mineral de urânio. Foi descoberto independentemente em cleveite por Per Teodor Cleve e Abraham Langlet.

โยฮัน อาร์ฟเวดสัน ค้นพบลิเธียมในปี 1817 ขณะที่เขากำลังวิเคราะห์แร่ธาตุจากเกาะอูโตในสวีเดน โลหะบริสุทธิ์ถูกแยกในปีถัดมาโดยนักเคมีชาวสวีเดน วิลเลียม โทมัส แบรนด์ และนักเคมีชาวอังกฤษ เซอร์ฮัมฟรี เดวี่ ซึ่งทำงานอย่างอิสระ ในปี 1855 ลิเธียมจำนวนมากถูกผลิตผ่านการแยกสลายด้วยไฟฟ้าของลิเธียมคลอไรด์โดย โรเบิร์ต บุนเซน และออกุสตุส แมทธีเซน

Foi descoberto em 1817 por Johann Arfvedson, quando estava analizando minerais da ilha Sueca Uto. O metal puro foi isolado no ano seguinte pelos químicos William Thomas Brande (sueco) e Sir Humphry Davy (inglês), trabalhando independentemente. em 1855, grandes quantias de lítio foram produzidas pela eletrólize do cloreto de lítio por Robert Bunsen e Augustus Matthiessen.

หลุยส์-นิโคลัส โวเกอแลง ค้นพบเบริลเลียมในรูปออกไซด์ทั้งในแร่เบริลและมรกตในปี 1798 ฟรีดริช เวอห์เลอร์ และอองตวน บุสซี แยกเบริลเลียมได้อย่างอิสระในปี 1828 โดยปฏิกิริยาเคมีของโพแทสเซียมโลหะกับเบริลเลียมคลอไรด์ กระบวนการผลิตเบริลเลียมเชิงพาณิชย์ที่ประสบความสำเร็จครั้งแรกถูกพัฒนาในปี 1932 โดยอัลเฟรด สต็อก และฮันส์ โกลด์ชมิดท์

Louis-Nicolas Vauquelin descobriu o berílio em sua forma de oxido, beryl e esmeraldas em 1798. Friedrich Wöhler e Antoine Bussy independentemente isilaram berílio em 1828 no reação química de potássio metálico com cloreto de berílio. O primeiro processo comercialmente bem sucedido para produção de berílio foi desebvolvido em 1932 por Alfred Stock e Hans Goldschmidt.

สารประกอบของโบรอนเป็นที่รู้จักมานานหลายพันปี แต่ธาตุนี้ไม่ได้ถูกค้นพบจนกระทั่งปี 1808 โดยเซอร์ฮัมฟรี เดวี่ และโดยเกย์-ลูสซัค และเทนาร์ด โบรอนไม่ได้ถูกยอมรับว่าเป็นธาตุจนกระทั่งมันถูกแยกในปี 1808 โดยเซอร์ฮัมฟรี เดวี่ และโดยโจเซฟ หลุยส์ เกย์-ลูสซัค และหลุยส์ ฌาค เทนาร์ด เยินส์ ยาค็อบ เบอร์เซเลียส ระบุว่าโบรอนเป็นธาตุในปี 1824

Os compostos de boro eram conhecidos por milhares de anos, mas o elemento nao foi descoberto até 1808, quando foi isolado por Sir Humphry Davy, Gay-Lussac e Louis Jacques Thénard. Jöns Jakob Berzelius identificou o boro como um elemento em 1824.

คาร์บอนถูกค้นพบในยุคก่อนประวัติศาสตร์และเป็นที่รู้จักในรูปของเขม่าและถ่านไม้ในอารยธรรมมนุษย์ยุคแรกๆ ในปี 1772 อองตวน ลาวัวซิเอร์ แสดงให้เห็นว่าเพชรเป็นรูปแบบหนึ่งของคาร์บอน เมื่อเขาเผาตัวอย่างถ่านไม้และเพชรและพบว่าทั้งสองไม่ได้ผลิตน้ำแต่อย่างใด ในปี 1779 คาร์ล วิลเฮล์ม เชีเลอ แสดงให้เห็นว่าแกรไฟต์เผาไหม้กลายเป็นคาร์บอนไดออกไซด์และดังนั้นจึงต้องเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของคาร์บอน

O carbono foi descoberto na pré-historia, conhecido nas formas de fumaça e carvão pelas civilizações mais antigas. Em 1772, Antoine Lavoisier mostrou que diamantes eram uma das formas do carbono; quando queimol amostras de carvão e diamante, e percebeu que nenhum deles produziu água. Em 1779, Carl Wihelm Scheele constatou que grafite queimado formava dioxido de carbono, o que seria mais uma forma do carbono.

ไนโตรเจนถือว่าถูกค้นพบโดยแพทย์ชาวสกอตแลนด์ แดเนียล รัทเธอร์ฟอร์ด ในปี 1772 ซึ่งเขาเรียกมันว่าอากาศที่เป็นพิษหรืออากาศคงที่ มันยังถูกศึกษาในเวลาเดียวกันโดย คาร์ล วิลเฮล์ม เชีเลอ, เฮนรี คาเวนดิช และโจเซฟ พริสต์ลีย์ ในปี 1790 นักเคมีชาวฝรั่งเศส ฌอง-อองตวน-โคลด ชาปตาล ตั้งชื่อธาตุนี้ว่าไนโตรเจน

É considerado que o nitrogenio foi descoberto pelo físico escocês Daniel Rutherford em 1772, que chamou-o de ar nitroso ou ar fixo. Era também estudado ao mesmo tempo por Carl Wihelm Scheele, Henry Cavendish e Joseph Priestley. Em 1790 o químico francês Jean Antoine Claude Chaptal nomeou o elemento de nitrogenio.

คาร์ล วิลเฮล์ม เชีเลอ ได้ออกซิเจนโดยการให้ความร้อนกับปรอทออกไซด์และไนเตรตในปี 1771 แต่ไม่ได้ตีพิมพ์ผลงานจนถึงปี 1777 โจเซฟ พริสต์ลีย์ ก็เตรียมอากาศใหม่นี้ได้ภายในปี 1774 ชื่อออกซิเจนถูกตั้งขึ้นในปี 1777 โดยอองตวน ลาวัวซิเอร์ ซึ่งการทดลองของเขากับออกซิเจนช่วยลบล้างทฤษฎีฟลอจิสตันเกี่ยวกับการเผาไหม้และการกัดกร่อนที่เป็นที่นิยมในขณะนั้น

Carld Wilhelm Scheele obteve oxigenio ao aquecer óxido de mercúrio e nitratos em 1771, mas não publicou suas descobertas até 1777, Joseph Priestley também obteve esse elemento com 1774. O nome foi dado em 1777 por Antoine Lavoisier, cujo esperimentos ajudaram a desmentir a crença popular de sua combustão e corrosão.

ในปี 1529 จอร์จิอุส อกริโคลา อธิบายการใช้ฟลูออร์สปาร์เป็นฟลักซ์ ในปี 1670 ไฮน์ริช ชวานด์ฮาร์ด พบว่าแก้วถูกกัดกร่อนเมื่อสัมผัสกับฟลูออร์สปาร์ที่ผ่านการจัดการด้วยกรด ในปี 1810 นักวิทยาศาสตร์ชาวฝรั่งเศส อองเดร-มารี อำแปร์ เสนอว่ากรดฟลูออริกเป็นสารประกอบของไฮโดรเจนกับธาตุใหม่ ธาตุนี้ถูกแยกได้ในที่สุดในปี 1886 โดยอองรี มัวซาน

Em 1529, Georgius Agricola descreveu a aplicação da fluorite como fundente. Em 1670, Heinrich Schwandhard descobriu ser possível gravar em vidro, quando exposto à fuorite misturada com ácido. Em 1810, o cientista francês Andre-Marie Ampere propôs que o ácido fluorídrico fosse um composto formado por hidrogénio e um novo elemento. Em 1886, o elemento foi, finalmente, isolado por Henri Moissan.

นีออนถูกค้นพบในปี 1898 โดยนักเคมีชาวอังกฤษ เซอร์วิลเลียม แรมเซย์ และมอร์ริส ดับเบิลยู. ทราเวอร์ส ในลอนดอน มันถูกค้นพบเมื่อแรมเซย์ทำให้ตัวอย่างอากาศเย็นจนกลายเป็นของเหลว จากนั้นให้ความร้อนของเหลวและดักจับก๊าซขณะที่มันเดือด หลังปี 1902 บริษัทของจอร์จ โคลด แอร์ ลิควิด ได้ผลิตนีออนในปริมาณอุตสาหกรรมในฐานะผลพลอยได้จากธุรกิจการทำอากาศให้เป็นของเหลวของเขา

O néon foi descoberto em 1898 pelos químicos britânicos Sir William Ramsay e Morris W. Travers em Londres. Foi descoberto quando Ramsay resfriou uma amostra de ar até que se tornasse um líquido, então aqueceu o líquido e capturou os gases enquanto eles ferviam. Depois de 1902, a empresa de Georges Claude, a Air Liquide, estava produzindo quantidades industriais de neon como um subproduto de seu negócio de liquefação de ar.

สัญลักษณ์ทางเคมีสำหรับโซเดียมถูกตีพิมพ์ครั้งแรกโดยเยินส์ ยาค็อบ เบอร์เซเลียส ในระบบสัญลักษณ์อะตอมของเขา มันเป็นคำย่อของชื่อละตินใหม่ของธาตุ natrium ซึ่งอ้างอิงถึง natron ของอียิปต์ เกลือแร่ธรรมชาติที่ประกอบด้วยโซเดียมคาร์บอเนตไฮเดรตเป็นหลัก ในปี 1807 เซอร์ฮัมฟรี เดวี่ แยกโซเดียมได้เป็นครั้งแรกโดยการแยกสลายด้วยไฟฟ้าของโซเดียมไฮดรอกไซด์แห้งที่ถูกทำให้ชื้นเล็กน้อย

A abreviatura química do sódio foi publicada pela primeira vez por Jöns Jakob Berzelius em seu sistema de símbolos atômicos. É uma contração do novo nome latino do elemento natrium, que se refere ao natrão egípcio, um sal mineral natural feito principalmente de carbonato de sódio hidratado. Em 1807, Sir Humphry Davy isolou o sódio pela primeira vez por eletrólise de hidróxido de sódio seco, que havia sido levemente umedecido.

นักเคมีชาวสกอตแลนด์ โจเซฟ แบล็ก จำแนกแมกนีเซียมว่าเป็นธาตุในปี 1755 แมกนีเซียมถูกแยกได้เป็นครั้งแรกโดยเซอร์ฮัมฟรี เดวี่ ในปี 1808 ในลอนดอน เขาใช้การแยกสลายด้วยไฟฟ้ากับส่วนผสมของแมกนีเซียและปรอทออกไซด์ อองตวน บุสซี เตรียมมันในรูปแบบที่เชื่อมต่อกันในปี 1831

O químico escocês Joseph Black reconheceu o magnésio como um elemento em 1755. O magnésio foi isolado pela primeira vez por Sir Humphry Davy em 1808, em Londres. Ele usou a eletrólise em uma mistura de magnésia e óxido de mercúrio. Antoine Bussy o preparou de forma coerente em 1831.

ในปี 1761 กีตง เดอ มอร์โว เสนอชื่ออะลูมีนสำหรับเบสในสารส้ม และอองตวน ลาวัวซิเอร์ ในปี 1787 คิดว่านี่เป็นออกไซด์ของโลหะที่ยังไม่ถูกค้นพบ เซอร์ฮัมฟรี เดวี่ ระบุการมีอยู่ของฐานโลหะของสารส้มในปี 1808 ฮันส์ คริสเตียน เออร์สเตด เป็นคนแรกที่แยกอะลูมิเนียมโลหะในปี 1825 ในรูปแบบที่ไม่บริสุทธิ์ ฟรีดริช เวอห์เลอร์ โดยทั่วไปได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้แยกโลหะนี้ในปี 1827

Em 1761, Guyton de Morveau propôs o nome alumina para a base em alúmen, e Antoine Lavoisier, em 1787, pensou que se tratava de um óxido de um metal ainda não descoberto. Sir Humphry Davy identificou a existência de uma base metálica de alúmen em 1808. Hans Christian Ørsted foi o primeiro a isolar o alumínio metálico em 1825 na forma impura. Friedrich Wöhler é geralmente creditado por ter isolado o metal em 1827.

ในปี 1800 เซอร์ฮัมฟรี เดวี่ คิดว่าซิลิกาเป็นสารประกอบไม่ใช่ธาตุ แต่ในปี 1811 เกย์ ลูสซัค และหลุยส์ ฌาค เทนาร์ด น่าจะเตรียมซิลิคอนอสัณฐานที่ไม่บริสุทธิ์โดยให้ความร้อนแก่โพแทสเซียมกับซิลิคอนเตตระฟลูออไรด์ ในปี 1824 เยินส์ ยาค็อบ เบอร์เซเลียส เตรียมซิลิคอนอสัณฐานด้วยวิธีทั่วไปเดียวกัน อองรี เดอวิลล์ ในปี 1854 เป็นคนแรกที่เตรียมซิลิคอนผลึก รูปแบบอัลโลโทรปที่สองของธาตุนี้

Em 1800, Sir Humphry Davy pensava que a sílica era um composto e não um elemento; mas em 1811, Gay Lussac e Louis Jacques Thénard provavelmente prepararam silício amorfo impuro aquecendo o potássio com tetrafluoreto de silício. Em 1824, Jöns Jakob Berzelius preparou silício amorfo pelo mesmo método geral. Henri Deville em 1854 preparou pela primeira vez o silício cristalino, a segunda forma alotrópica do elemento.

เฮนนิก แบรนด์ ค้นพบฟอสฟอรัสในปี 1669 ในฮัมบูร์ก เยอรมนี โดยเตรียมจากปัสสาวะ ในปี 1769 โยฮัน กอตต์ลีบ กาห์น และคาร์ล วิลเฮล์ม เชีเลอ แสดงให้เห็นว่าแคลเซียมฟอสเฟตพบได้ในกระดูก และพวกเขาได้ธาตุฟอสฟอรัสจากขี้เถ้ากระดูก อองตวน ลาวัวซิเอร์ จำแนกฟอสฟอรัสว่าเป็นธาตุในปี 1777

Hennig Brand descobriu o fósforo em 1669, em Hamburgo, na Alemanha, preparando-o a partir da urina. Em 1769, Johan Gottlieb Gahn e Carl Wilhelm Scheele mostraram que o fosfato de cálcio é encontrado nos ossos e eles obtiveram fósforo elementar da cinza óssea. Antoine Lavoisier reconheceu o fósforo como um elemento em 1777.

ภายในศตวรรษที่ 3 ชาวจีนค้นพบว่ากำมะถันสามารถสกัดได้จากไพไรต์ นักเล่นแร่แปรธาตุชาวอินเดียเขียนเกี่ยวกับการใช้กำมะถันในปฏิบัติการเล่นแร่แปรธาตุกับปรอทอย่างกว้างขวาง ตั้งแต่ศตวรรษที่แปดเป็นต้นมา ในปี 1777 อองตวน ลาวัวซิเอร์ ช่วยทำให้ประชาคมวิทยาศาสตร์เชื่อว่ากำมะถันเป็นธาตุ ไม่ใช่สารประกอบ

No século III, os chineses descobriram que o enxofre podia ser extraído da pirita. Os alquimistas indianos escreveram extensivamente sobre o uso de enxofre em operações alquímicas com mercúrio, a partir do século VIII DC. Em 1777, Antoine Lavoisier ajudou a convencer a comunidade científica de que o enxofre era um elemento, não um composto.

ประมาณปี 1630 คลอรีนถูกจำแนกว่าเป็นก๊าซโดยนักเคมีและแพทย์ชาวเบลเยียม ยัน แบปติสต์ ฟาน เฮลมอนต์ คลอรีนในรูปธาตุถูกเตรียมและศึกษาเป็นครั้งแรกในปี 1774 โดยนักเคมีชาวสวีเดน คาร์ล วิลเฮล์ม เชีเลอ ภายในปี 1810 ฉันทามติทางวิทยาศาสตร์คือคลอรีนเป็นสารประกอบที่มีออกซิเจน ในปี 1811 เซอร์ฮัมฟรี เดวี่ สรุปว่าก๊าซใหม่นี้เป็นธาตุใหม่จริงๆ

Por volta de 1630, o cloro foi reconhecido como gás pelo químico e médico belga Jan Baptist van Helmont. O cloro elementar foi preparado e estudado pela primeira vez em 1774 pelo químico sueco Carl Wilhelm Scheele. Em 1810, o consenso científico era de que o cloro era na verdade um composto que continha oxigênio. Em 1811, Sir Humphry Davy concluiu que o novo gás era na verdade um novo elemento.

อาร์กอนถูกสงสัยว่ามีอยู่ในอากาศโดยเฮนรี คาเวนดิช ในปี 1785 มันไม่ได้ถูกแยกจนถึงปี 1894 โดยลอร์ดเรย์ลีและเซอร์วิลเลียม แรมเซย์ ในสกอตแลนด์ อาร์กอนกลายเป็นสมาชิกแรกของก๊าซเฉื่อยที่ถูกค้นพบ ในปี 1957 IUPAC ตกลงว่าสัญลักษณ์ควรเปลี่ยนจาก A เป็น Ar

Árgon era suspeito de estar presente no ar por Henry Cavendish em 1785. Ele não foi isolado até 1894 por Lord Rayleigh e Sir William Ramsay na Escócia. Árgon se tornou o primeiro membro dos gases nobres a ser descoberto. Em 1957, a IUPAC concordou que o símbolo deveria mudar de A para Ar.

สัญลักษณ์ K ของโพแทสเซียมมาจาก 'kalium' ชื่อของธาตุในเยอรมนีและสแกนดิเนเวีย โลหะโพแทสเซียมถูกแยกได้เป็นครั้งแรกในปี 1807 โดยเซอร์ฮัมฟรี เดวี่ ซึ่งได้มาจากโพแทชกัดกร่อนโดยใช้การแยกสลายด้วยไฟฟ้าของเกลือหลอมเหลวด้วยโวลต้าไพล์ที่เพิ่งค้นพบ โพแทสเซียมเป็นโลหะแรกที่ถูกแยกด้วยการแยกสลายด้วยไฟฟ้า

O símbolo K do potássio vem de 'kalium', o nome do elemento na Alemanha e na Escandinávia. O potássio metálico foi isolado pela primeira vez em 1807 por Sir Humphry Davy, que o derivou do potássio cáustico pelo uso da eletrólise do sal fundido com a pilha voltaica recém-descoberta. O potássio foi o primeiro metal isolado por eletrólise.

แคลเซียมเป็นที่รู้จักตั้งแต่ศตวรรษแรกเมื่อชาวโรมันโบราณเตรียมปูนขาวในรูปแคลเซียมออกไซด์ แคลเซียมถูกแยกได้เป็นครั้งแรกโดยเซอร์ฮัมฟรี เดวี่ ในปี 1808 เมื่อเขาแยกสลายด้วยไฟฟ้าของส่วนผสมของปูนขาวและปรอทออกไซด์ เดวี่พยายามแยกแคลเซียม เมื่อเขาได้ยินว่าเยินส์ ยาค็อบ เบอร์เซเลียส และพอนติน เตรียมแคลเซียมอะมัลกัมโดยการแยกสลายด้วยไฟฟ้าของปูนขาวในปรอท เขาก็ลองทำด้วยตัวเอง

O cálcio já era conhecido no século I, quando os antigos romanos preparavam a cal como óxido de cálcio. O cálcio foi isolado pela primeira vez por Sir Humphry Davy em 1808, quando ele eletrolisou uma mistura de cal e óxido de mercúrio. Davy estava tentando isolar o cálcio; quando soube que Jöns Jakob Berzelius e Pontin preparavam amálgama de cálcio eletrolizando cal em mercúrio, ele mesmo tentou.

ในปี 1879 ลาร์ส เฟรดริก นิลสัน และทีมของเขาตรวจพบสแกนเดียมในแร่ยูซีไนต์และแกโดไลไนต์ นิลสันเตรียมสแกนเดียมออกไซด์บริสุทธิ์สูง 2 กรัม แพร์ ทีโอดอร์ คลีฟ แสดงให้เห็นว่าสแกนเดียมมีคุณสมบัติคล้ายกับที่เมนเดเลเอฟทำนายไว้สำหรับเอกา-โบรอน สแกนเดียมโลหะถูกเตรียมเป็นครั้งแรกในปี 1937 โดยฟิชเชอร์และเพื่อนร่วมงาน

Em 1879, Lars Fredrik Nilson e sua equipe detectaram escândio nos minerais euxenite e gadolinite. Nilsom então preparou 2 gramas de oxido de escândio de alta pureza. Per Teodor Cleve mostrou que o escândio tinha propriedades similares as prévistas por Mendeleev para eka-boro. Escândio metálico foi preparado pela primeira vez em 1937 por Fischer e seu colegas

วิลเลียม เกรเกอร์ พบไทเทเนียมออกไซด์ในแร่อิลเมไนต์ในปี 1791 มาร์ติน ไฮน์ริช คลาพรอท ค้นพบธาตุนี้ในแร่รูไทล์อย่างอิสระในปี 1795 และตั้งชื่อมัน รูปแบบโลหะบริสุทธิ์ถูกผลิตได้ในปี 1910 โดยแมทธิว เอ. ฮันเตอร์ ในปี 1936 กระบวนการครอลล์ทำให้การผลิตไทเทเนียมในเชิงพาณิชย์เป็นไปได้

William Gregor encontrou óxido de titanio no mineral ilmenite em 1791. Martin Heintich Klaproth descobriu independentemente o elemento no mineral rutilo em 1795 e o nomeou. a forma pura e metálica só foi obtida em 1910 por Matthew A. Hunter. Em 1936, o processo de Kroll tornou a produção comercial do titanio possivel.

แวนาเดียมถูกค้นพบครั้งแรกโดยอันเดรส มานูเอล เดล รีโอ ในปี 1801 ในปี 1805 นักเคมีชาวฝรั่งเศส อิปโปลีต วิกตอร์ กอลเลต์-เดสกอติลส์ ประกาศอย่างไม่ถูกต้องว่าธาตุใหม่ของเดล รีโอ เป็นเพียงตัวอย่างโครเมียมที่ไม่บริสุทธิ์ ในปี 1831 นักเคมีชาวสวีเดน นิลส์ กาเบรียล เซฟสตรอม ค้นพบธาตุนี้อีกครั้งในออกไซด์ใหม่ที่เขาพบขณะทำงานกับแร่เหล็ก ในปีเดียวกันนั้น ฟรีดริช เวอห์เลอร์ ยืนยันผลงานก่อนหน้านี้ของเดล รีโอ

Vanadio foi originalmente descoberto por Andrés Manuel del Río em 1801. Em 1805, o químico frances Hippolyte Victor Collet-Descotils declarou incorretamente que o elemento descoberto por del Río era apenas uma amostra impura de cromo. Em 1831, o químico suéco Nils Gabriel Sefström redescobriu o elemento em um novo óxido encontrado durante um trabalho com minérios de ferro. No mesmo ano, Friedrish Wöhler confirmou o trabalho anterior de del Río.

ในปี 1797 หลุยส์ นิโคลัส โวเกอแลง ได้รับตัวอย่างแร่โครโคไอต์ ในปี 1798 โวเกอแลงค้นพบว่าเขาสามารถแยกโครเมียมโลหะได้โดยให้ความร้อนกับออกไซด์ในเตาถ่าน ทำให้เขาเป็นผู้ค้นพบธาตุนี้ โวเกอแลงยังสามารถตรวจพบร่องรอยของโครเมียมในอัญมณีมีค่า เช่น ทับทิมหรือมรกต

Em 1797, Louis Nicolas Vauquelin recebeu amostras de minério de crocoite. Em 1798, Vauquelin decobriu que era possivel isolar o cromo metálico aquecendo o oxido em um forno de carvão vegetal, fazendo dele o descobridor do elemento. Vauquelin tambem foi capas de detectar traços de cromo em pedras preciosas, como rubis e esmeraldas.

ภายในกลางศตวรรษที่ 18 นักเคมีชาวสวีเดน คาร์ล วิลเฮล์ม เชีเลอ ได้ใช้ไพโรลูไซต์ในการผลิตคลอรีน เชีเลอและคนอื่นๆ ทราบว่าไพโรลูไซต์มีธาตุใหม่ แต่พวกเขาไม่สามารถแยกมันได้ โยฮัน กอตต์ลีบ กาห์น เป็นคนแรกที่แยกตัวอย่างแมงกานีสโลหะที่ไม่บริสุทธิ์ในปี 1774 โดยการรีดิวซ์ไดออกไซด์ด้วยคาร์บอน

No meio do séc XVIII, o químico suéco Carl Wilhelm Scheele usou pyrolusite para produzir cloro.. Scheele e outros estavam cientes de que pyrolusite continha um novo elemento, mas não conseguiam isola-lo. Johan Gottlieb Gahn foi o primeiro a isolar um amostra impura de manganes em 1774, reduzindo o óxido com carbono.

เหล็กแรกที่มนุษย์ใช้น่าจะมาจากอุกกาบาต วัตถุเหล็กที่เก่าแก่ที่สุดที่มนุษย์ใช้คือลูกปัดบางชิ้นที่ทำจากเหล็กอุกกาบาต ทำในอียิปต์ประมาณ 4000 ปีก่อนคริสตกาล การค้นพบการหลอมประมาณ 3000 ปีก่อนคริสตกาล นำไปสู่การเริ่มต้นยุคเหล็กประมาณ 1200 ปีก่อนคริสตกาล และการใช้เหล็กอย่างโดดเด่นสำหรับเครื่องมือและอาวุธ

O primeiro ferro usado pelos seres humanos provavelmente veio de meteoritos. Os objetos de ferro mais velhos usados por humanos foram algumas contas ( de colares ou pulseiras ) feitas de ferro meteorico no Egito a cerca de 4000 A.C. Sua fundição foi descoberta por volta de 3000 A.C e levou ao inicio da idade do ferro por volta de 1200 A.C, iniciando o seu uso para ferramentas e armas.

สารประกอบโคบอลต์ถูกใช้มาหลายศตวรรษเพื่อให้สีน้ำเงินเข้มแก่แก้ว เคลือบ และเซรามิก ธาตุนี้ถูกแยกครั้งแรกโดยนักเคมีชาวสวีเดน จอร์จ แบรนด์ ในปี 1735 เขาแสดงให้เห็นว่าการมีอยู่ของธาตุโคบอลต์ทำให้เกิดสีน้ำเงินในแก้ว ไม่ใช่บิสมัทอย่างที่เคยคิดกันมาก่อน

Compostos de cobalto são usados a gerações para dar uma rica cor azul ao vidro ou cerâmica. O elemento foi isolado pelo quimico suéco George Brandit em 1735. Segundo ele, a cor azulada no vidro era causada pelo cobalto, e não pelo bizmuto.

โบราณวัตถุที่ทำจากอุกกาบาตโลหะถูกพบว่ามีมาตั้งแต่ประมาณ 5000 ปีก่อนคริสตกาล ในปี 1751 บารอน แอกเซล เฟรดริก ครอนสเตดต์ พยายามสกัดทองแดงจากคัปเฟอร์นิกเกิล และกลับผลิตโลหะสีขาวได้แทน ในต้นศตวรรษที่ยี่สิบ ลุดวิก มอนด์ จดสิทธิบัตรกระบวนการใช้นิกเกิลคาร์บอนิลในการทำให้นิกเกิลบริสุทธิ์

Artefatos feitos de meteoritos metalicos foram encontrados datando até antes de 5000 A.C. Em 1751, Baron Axel Fredrik Cronstedt tentava estrair cobre do mineral kupfernickel e acabou produzindo o metal branco. No inicio do séc XX, Ludwig Mond patenteou um processo utilizando carbinilo de nikel para purificar o metal.

ทองแดงเกิดขึ้นตามธรรมชาติในรูปทองแดงบริสุทธิ์และเป็นที่รู้จักของอารยธรรมเก่าแก่ที่สุดในประวัติศาสตร์ การประมาณการที่เก่าแก่ที่สุดของการค้นพบทองแดงชี้ว่าประมาณ 9000 ปีก่อนคริสตกาลในตะวันออกกลาง มันเป็นหนึ่งในวัสดุที่สำคัญที่สุดสำหรับมนุษย์ตลอดยุคทองแดงและยุคสำริด

Cobre reside naturalmente como um mineral nativo, e era conhecido pelas mais antigas civilizações. As mais recentes estimativas da descoberta do cobre sugerem por volta de 9000 A.C no oriente medio. Era um dos materiais mais importantes para os humanos nas eras do cobre e bronze.

สังกะสีโลหะถูกผลิตในศตวรรษที่ 13 หลังคริสตกาลในอินเดียโดยการรีดิวซ์คาลามีนด้วยสารอินทรีย์เช่นขนแกะ โลหะนี้ถูกค้นพบอีกครั้งในยุโรปโดยอันเดรียส ซิกิสมุนด์ มาร์กกราฟ ในปี 1746 เขาให้ความร้อนแก่ส่วนผสมของแร่คาลามีนและคาร์บอนในภาชนะปิดโดยไม่มีทองแดงเพื่อผลิตโลหะ

Zinco metálico foi produzido no séc XIII, reduzindo calamina com substancias organicas, como lãn. O metal foi redescoberto na Europa por Andreas Sigimund em 1746. Ele aqueceu uma mistura de minério de calamina e carbono em um recipiente fechado, sem cobre para produzir o metal.

ในปี 1871 การมีอยู่ของแกลเลียมถูกทำนายครั้งแรกโดยนักเคมีชาวรัสเซีย ดมิทรี เมนเดเลเอฟ และเรียกธาตุนี้ว่าเอกา-อะลูมิเนียม แกลเลียมถูกค้นพบด้วยสเปกโทรสโกปีโดยนักเคมีชาวฝรั่งเศส พอล เอมิล เลอค็อก เดอ บัวโบดรอง ในปี 1875 จากสเปกตรัมลักษณะเฉพาะในการตรวจสอบตัวอย่างสฟาเลอไรต์ ในปีเดียวกันนั้น เลอค็อกได้โลหะอิสระโดยการแยกสลายด้วยไฟฟ้าของไฮดรอกไซด์ในสารละลายโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์

Em 1871, a existencia do galio foi prevista pelo químico russo Dmiltri Mendeleev, que nomeou o elemento de eka-aluminio. O galio foi descoberto espectroscopcamente pelo químico frances Paul Emile Lecoq de Boisbaudran em 1875, por conta de seu espectro caracteristico durante uma analise de uma amostra de sphalerite. No mesmo ano, Lecoq obteve o metal isolado pela eletrolize de seu hidróxido, numa solução de hidróxido de potássio.

ในปี 1869 ดมิทรี เมนเดเลเอฟ ทำนายการมีอยู่และคุณสมบัติบางอย่างของมันตามตำแหน่งในตารางธาตุของเขาและเรียกธาตุนี้ว่าเอกา-ซิลิคอน ในปี 1886 เคลเมนส์ วิงค์เลอร์ พบธาตุใหม่พร้อมกับเงินและกำมะถัน ในแร่หายากที่เรียกว่าอาร์จิโรไดต์ โลหะผสมซิลิคอน-เจอร์เมเนียมชิ้นแรกถูกผลิตในปี 1955

Em 1869, Dmitri Mendeleev previu a sua existencia e algumas de suas propriedades baseando-se na sua posição na tabela periodica, e o nomeou eka-silicio. Em 1886, Clemens Winkler encontrou o elemento junto a prata e enxofre, em um mineral raro chamado argyrodite. As primeiras ligas silicio-germanio foram feitas em 1955.

Periodic Table invites you to become a translator to help them translate their Element Details project.

Sign up for free or login to start contributing.