Henry Cavendish was de eerste die waterstof onderscheidde van andere gassen in 1766 toen hij het bereidde door zoutzuur met zink te laten reageren. In 1670 had de Engelse wetenschapper Robert Boyle de productie ervan waargenomen door sterke zuren met metalen te laten reageren. De Franse wetenschapper Antoine Lavoisier gaf het element later in 1783 de naam waterstof.

Henry Cavendish was the first to distinguish hydrogen from other gases in 1766 when he prepared it by reacting hydrochloric acid with zinc. In 1670, English scientist Robert Boyle had observed its production by reacting strong acids with metals. French scientist Antoine Lavoisier later named the element hydrogen in 1783.

De Franse astronoom Jules Janssen verkreeg het eerste bewijs van helium tijdens de zonsverduistering van 1868. Norman Lockyer en Edward Frankland stelden de naam helium voor het nieuwe element voor. In 1895 ontdekte Sir William Ramsay helium in het uraniumhoudende mineraal cleveiet. Het werd onafhankelijk ontdekt in cleveiet door Per Teodor Cleve en Abraham Langlet.

French astronomer Jules Janssen obtained the first evidence of helium during the solar eclipse of 1868. Norman Lockyer and Edward Frankland suggested the name helium for the new element. In 1895, Sir William Ramsay discovered helium in the uranium mineral cleveite. It was independently discovered in cleveite by Per Teodor Cleve and Abraham Langlet.

Lithium werd in 1817 ontdekt door Johann Arfvedson toen hij mineralen van het eiland Uto in Zweden analyseerde. Het zuivere metaal werd het volgende jaar onafhankelijk van elkaar geïsoleerd door zowel de Zweedse chemicus William Thomas Brande als de Engelse chemicus Sir Humphry Davy. In 1855 werden grotere hoeveelheden lithium geproduceerd door elektrolyse van lithiumchloride door Robert Bunsen en Augustus Matthiessen.

Lithium was discovered by Johann Arfvedson in 1817 when he was analyzing minerals from the island of Uto in Sweden. The pure metal was isolated the following year by both Swedish chemist William Thomas Brande and English chemist Sir Humphry Davy working independently. In 1855, larger quantities of lithium were produced through the electrolysis of lithium chloride by Robert Bunsen and Augustus Matthiessen.

Louis-Nicolas Vauquelin ontdekte beryllium in oxidevorm in zowel beryl als smaragden in 1798. Friedrich Wöhler en Antoine Bussy isoleerden beryllium onafhankelijk van elkaar in 1828 door de chemische reactie van metallisch kalium met berylliumchloride. Het eerste commercieel succesvolle proces voor de productie van beryllium werd in 1932 ontwikkeld door Alfred Stock en Hans Goldschmidt.

Louis-Nicolas Vauquelin discovered beryllium in the oxide form in both beryl and emeralds in 1798. Friedrich Wöhler and Antoine Bussy independently isolated beryllium in 1828 by the chemical reaction of metallic potassium with beryllium chloride. The first commercially-successful process for producing beryllium was developed in 1932 by Alfred Stock and Hans Goldschmidt.

Boorverbindingen zijn al duizenden jaren bekend, maar het element werd pas in 1808 ontdekt door Sir Humphry Davy en door Gay-Lussac en Thenard. Boor werd pas als element erkend toen het in 1808 werd geïsoleerd door Sir Humphry Davy en door Joseph Louis Gay-Lussac en Louis Jacques Thénard. Jöns Jakob Berzelius identificeerde boor als element in 1824.

Boron compounds have been known for thousands of years, but the element was not discovered until 1808 by Sir Humphry Davy and by Gay-Lussac and Thenard. Boron was not recognized as an element until it was isolated in 1808 by Sir Humphry Davy and by Joseph Louis Gay-Lussac and Louis Jacques Thénard. Jöns Jakob Berzelius identified boron as an element in 1824.

Koolstof werd in de prehistorie ontdekt en was in de vorm van roet en houtskool bekend bij de vroegste menselijke beschavingen. In 1772 toonde Antoine Lavoisier aan dat diamanten een vorm van koolstof zijn; toen hij monsters van houtskool en diamant verbrandde en ontdekte dat geen van beide water produceerde. In 1779 toonde Carl Wilhelm Scheele aan dat grafiet bij verbranding koolstofdioxide vormde en dus een andere vorm van koolstof moest zijn.

Carbon was discovered in prehistory and was known in the forms of soot and charcoal to the earliest human civilizations. In 1772, Antoine Lavoisier showed that diamonds are a form of carbon; when he burned samples of charcoal and diamond and found that neither produced any water. In 1779, Carl Wilhelm Scheele showed that graphite burned to form carbon dioxide and so must be another form of carbon.

Stikstof wordt beschouwd als ontdekt door de Schotse arts Daniel Rutherford in 1772, die het schadelijke lucht of vaste lucht noemde. Het werd rond dezelfde tijd ook bestudeerd door Carl Wilhelm Scheele, Henry Cavendish en Joseph Priestley. In 1790 gaf de Franse chemicus Jean-Antoine-Claude Chaptal het element de naam stikstof.

Nitrogen is considered to have been discovered by Scottish physician Daniel Rutherford in 1772, who called it noxious air or fixed air. It was also studied at about the same time by Carl Wilhelm Scheele, Henry Cavendish and Joseph Priestley. In 1790 the French chemist Jean-Antoine-Claude Chaptal named the element nitrogen.

Carl Wilhelm Scheele verkreeg zuurstof door kwikoxide en nitraten te verhitten in 1771, maar publiceerde zijn bevindingen pas in 1777. Joseph Priestley bereidde deze nieuwe lucht ook in 1774. De naam zuurstof werd in 1777 bedacht door Antoine Lavoisier, wiens experimenten met zuurstof hielpen om de toen populaire flogistontheorie van verbranding en corrosie te weerleggen.

Carl Wilhelm Scheele obtained oxygen by heating mercuric oxide and nitrates in 1771, but did not publish his findings until 1777. Joseph Priestley also prepared this new air by 1774. The name oxygen was coined in 1777 by Antoine Lavoisier, whose experiments with oxygen helped to discredit the then-popular phlogiston theory of combustion and corrosion.

In 1529 beschreef Georigius Agricola het gebruik van vloeispaat als vloeimiddel. In 1670 ontdekte Heinrich Schwandhard dat glas werd geëtst wanneer het werd blootgesteld aan met zuur behandeld vloeispaat. In 1810 stelde de Franse wetenschapper Andre-Marie Ampere voor dat fluorwaterstofzuur een verbinding was van waterstof met een nieuw element. Het element werd uiteindelijk in 1886 geïsoleerd door Henri Moissan.

In 1529, Georigius Agricola described the use of fluorspar as a flux. In 1670 Heinrich Schwandhard found that glass was etched when exposed to fluorspar treated with acid. In 1810, French scientist Andre-Marie Ampere proposed that fluoric acid was a compound of hydrogen with a new element. The element was finally isolated in 1886 by Henri Moissan.

Neon werd in 1898 ontdekt door de Britse chemici Sir William Ramsay en Morris W. Travers in Londen. Het werd ontdekt toen Ramsay een luchtmonster afkoelde tot het vloeibaar werd, vervolgens de vloeistof verwarmde en de gassen opving terwijl ze verdampten. Na 1902 produceerde Georges Claude's bedrijf, Air Liquide, industriële hoeveelheden neon als bijproduct van zijn luchtvervloeiingsbedrijf.

Neon was discovered in 1898 by the British chemists Sir William Ramsay and Morris W. Travers in London. It was discovered when Ramsay chilled a sample of air until it became a liquid, then warmed the liquid and captured the gases as they boiled off. After 1902, Georges Claude's company, Air Liquide, was producing industrial quantities of neon as a byproduct of his air liquefaction business.

De chemische afkorting voor natrium werd voor het eerst gepubliceerd door Jöns Jakob Berzelius in zijn systeem van atoomsymbolen. Het is een samentrekking van de nieuwe Latijnse naam van het element natrium, die verwijst naar het Egyptische natron, een natuurlijk mineraal zout dat voornamelijk bestaat uit gehydrateerd natriumcarbonaat. In 1807 isoleerde Sir Humphry Davy natrium voor het eerst door elektrolyse van gedroogd natriumhydroxide, dat zeer licht bevochtigd was.

The chemical abbreviation for sodium was first published by Jöns Jakob Berzelius in his system of atomic symbols. It is a contraction of the element's new Latin name natrium, which refers to the Egyptian natron, a natural mineral salt primarily made of hydrated sodium carbonate. In 1807, Sir Humphry Davy isolated sodium for the first time by electrolysis of dried sodium hydroxide, which had been very slightly moistened.

De Schotse chemicus Joseph Black herkende magnesium als element in 1755. Magnesium werd voor het eerst geïsoleerd door Sir Humphry Davy in 1808, in Londen. Hij gebruikte elektrolyse op een mengsel van magnesia en kwikoxide. Antoine Bussy bereidde het in coherente vorm in 1831.

Scottish chemist Joseph Black recognized magnesium as an element in 1755. Magnesium was first isolated by Sir Humphry Davy in 1808, in London. He used electrolysis on a mixture of magnesia and mercuric oxide. Antoine Bussy prepared it in coherent form in 1831.

In 1761 stelde Guyton de Morveau de naam alumine voor als basis in aluin, en Antoine Lavoisier dacht in 1787 dat dit het oxide was van een nog niet ontdekt metaal. Sir Humphry Davy identificeerde het bestaan van een metaalbasis van aluin in 1808. Hans Christian Ørsted was de eerste die metallisch aluminium in onzuivere vorm isoleerde in 1825. Friedrich Wöhler wordt algemeen erkend als degene die het metaal in 1827 heeft geïsoleerd.

In 1761, Guyton de Morveau proposed the name alumine for the base in alum, and Antoine Lavoisier, in 1787, thought this to be the oxide of a still undiscovered metal. Sir Humphry Davy identified the existence of a metal base of alum in 1808. Hans Christian Ørsted was the first to isolate metallic aluminum in 1825 in impure form. Friedrich Wöhler is generally credited with having isolated the metal in 1827.

In 1800 dacht Sir Humphry Davy dat silica een verbinding was en geen element; maar in 1811 bereidden Gay Lussac en Louis Jacques Thénard waarschijnlijk onzuiver amorf silicium door kalium met siliciumtetrafluoride te verhitten. In 1824 bereidde Jöns Jakob Berzelius amorf silicium volgens dezelfde algemene methode. Henri Deville bereidde in 1854 voor het eerst kristallijn silicium, de tweede allotrope vorm van het element.

In 1800, Sir Humphry Davy thought silica to be a compound and not an element; but in 1811, Gay Lussac and Louis Jacques Thénard probably prepared impure amorphous silicon by heating potassium with silicon tetrafluoride. In 1824 Jöns Jakob Berzelius prepared amorphous silicon by the same general method. Henri Deville in 1854 first prepared crystalline silicon, the second allotropic form of the element.

Hennig Brand ontdekte fosfor in 1669, in Hamburg, Duitsland, door het te bereiden uit urine. In 1769 toonden Johan Gottlieb Gahn en Carl Wilhelm Scheele aan dat calciumfosfaat in botten wordt gevonden, en ze verkregen elementair fosfor uit botanas. Antoine Lavoisier herkende fosfor als element in 1777.

Hennig Brand discovered phosphorus in 1669, in Hamburg, Germany, preparing it from urine. In 1769, Johan Gottlieb Gahn and Carl Wilhelm Scheele showed that calcium phosphate is found in bones, and they obtained elemental phosphorus from bone ash. Antoine Lavoisier recognized phosphorus as an element in 1777.

In de 3e eeuw ontdekten de Chinezen dat zwavel uit pyriet kon worden geëxtraheerd. Indiase alchemisten schreven uitgebreid over het gebruik van zwavel in alchemistische bewerkingen met kwik, vanaf de achtste eeuw na Christus. In 1777 hielp Antoine Lavoisier de wetenschappelijke gemeenschap te overtuigen dat zwavel een element was, geen verbinding.

By the 3rd century, the Chinese discovered that sulfur could be extracted from pyrite. Indian alchemists wrote extensively about the use of sulfur in alchemical operations with mercury, from the eighth century AD onwards. In 1777, Antoine Lavoisier helped convince the scientific community that sulfur was an element, not a compound.

Rond 1630 werd chloor als gas herkend door de Belgische chemicus en arts Jan Baptist van Helmont. Elementair chloor werd voor het eerst bereid en bestudeerd in 1774 door de Zweedse chemicus Carl Wilhelm Scheele. Tegen 1810 was de wetenschappelijke consensus dat chloor eigenlijk een verbinding was die zuurstof bevatte. In 1811 concludeerde Sir Humphry Davy dat het nieuwe gas in feite een nieuw element was.

Around 1630, chlorine was recognized as a gas by the Belgian chemist and physician Jan Baptist van Helmont. Elemental chlorine was first prepared and studied in 1774 by Swedish chemist Carl Wilhelm Scheele. By 1810, the scientific consensus was that chlorine was actually a compound that contained oxygen. In 1811, Sir Humphry Davy concluded the new gas was in fact a new element.

Argon werd in 1785 door Henry Cavendish vermoed aanwezig te zijn in lucht. Het werd pas in 1894 geïsoleerd door Lord Rayleigh en Sir William Ramsay in Schotland. Argon werd het eerste edelgas dat werd ontdekt. In 1957 kwam IUPAC overeen dat het symbool moest veranderen van A naar Ar.

Argon was suspected to be present in air by Henry Cavendish in 1785. It was not isolated until 1894 by Lord Rayleigh and Sir William Ramsay in Scotland. Argon became the first member of the noble gases to be discovered. In 1957, IUPAC agreed that the symbol should change from A to Ar.

Het kaliumsymbool K komt van 'kalium', de naam van het element in Duitsland en Scandinavië. Metallisch kalium werd voor het eerst geïsoleerd in 1807 door Sir Humphry Davy, die het verkreeg uit bijtende potas door elektrolyse van het gesmolten zout met de pas ontdekte voltaïsche zuil. Kalium was het eerste metaal dat door elektrolyse werd geïsoleerd.

Potassium's symbol K comes from 'kalium' the name of the element in Germany and Scandinavia. Potassium metal was first isolated in 1807 by Sir Humphry Davy, who derived it from caustic potash by the use of electrolysis of the molten salt with the newly discovered voltaic pile. Potassium was the first metal that was isolated by electrolysis.

Calcium was al bekend in de eerste eeuw toen de oude Romeinen kalk bereidden als calciumoxide. Calcium werd voor het eerst geïsoleerd door Sir Humphry Davy in 1808 toen hij een mengsel van kalk en kwikoxide elektrolyseerde. Davy probeerde calcium te isoleren; toen hij hoorde dat Jöns Jakob Berzelius en Pontin calciumamalgaam bereidden door kalk in kwik te elektrolyseren, probeerde hij het zelf.

Calcium was known as early as the first century when the Ancient Romans prepared lime as calcium oxide. Calcium was first isolated by Sir Humphry Davy in 1808 when he electrolyzed a mixture of lime and mercuric oxide. Davy was trying to isolate calcium; when he heard that Jöns Jakob Berzelius and Pontin prepared calcium amalgam by electrolyzing lime in mercury, he tried it himself.

In 1879 detecteerden Lars Fredrik Nilson en zijn team scandium in de mineralen euxeniet en gadoliniet. Nilson bereidde 2 gram scandiumoxide van hoge zuiverheid. Per Teodor Cleve toonde aan dat scandium eigenschappen had die vergelijkbaar waren met die door Mendeleev voorspeld voor eka-boor. Metallisch scandium werd voor het eerst bereid in 1937 door Fischer en zijn collega's.

In 1879, Lars Fredrik Nilson and his team detected scandium in the minerals euxenite and gadolinite. Nilson prepared 2 grams of scandium oxide of high purity. Per Teodor Cleve showed that scandium had properties similar to those predicted by Mendeleev for eka-boron. Metallic scandium was first prepared in 1937 by Fischer and his colleagues.

William Gregor vond het oxide van titanium in ilmeniet in 1791. Martin Heinrich Klaproth ontdekte het element onafhankelijk in rutiel in 1795 en gaf het zijn naam. De pure metallische vorm werd pas in 1910 verkregen door Matthew A. Hunter. In 1936 maakte het Kroll-proces de commerciële productie van titanium mogelijk.

William Gregor found the oxide of titanium in ilmenite in 1791. Martin Heinrich Klaproth independently discovered the element in rutile in 1795 and named it. The pure metallic form was only obtained in 1910 by Matthew A. Hunter. In 1936, the Kroll Process made the commercial production of titanium possible.

Vanadium werd oorspronkelijk ontdekt door Andrés Manuel del Río in 1801. In 1805 verklaarde de Franse chemicus Hippolyte Victor Collet-Descotils ten onrechte dat del Río's nieuwe element slechts een onzuiver monster van chroom was. In 1831 herontdekte de Zweedse chemicus Nils Gabriel Sefström het element in een nieuw oxide dat hij vond tijdens het werken met ijzerertsen. Later dat jaar bevestigde Friedrich Wöhler del Río's eerdere werk.

Vanadium was originally discovered by Andrés Manuel del Río in 1801. In 1805, the French chemist Hippolyte Victor Collet-Descotils incorrectly declared that del Río's new element was only an impure sample of chromium. In 1831, the Swedish chemist Nils Gabriel Sefström rediscovered the element in a new oxide he found while working with iron ores. Later that same year, Friedrich Wöhler confirmed del Río's earlier work.

In 1797 ontving Louis Nicolas Vauquelin monsters van krokoiet-erts. In 1798 ontdekte Vauquelin dat hij metallisch chroom kon isoleren door het oxide in een houtskooloven te verhitten, waardoor hij de ontdekker van het element werd. Vauquelin kon ook sporen van chroom detecteren in edelstenen, zoals robijn of smaragd.

In 1797, Louis Nicolas Vauquelin received samples of crocoite ore. In 1798, Vauquelin discovered that he could isolate metallic chromium by heating the oxide in a charcoal oven, making him the discoverer of the element. Vauquelin was also able to detect traces of chromium in precious gemstones, such as ruby or emerald.

Tegen het midden van de 18e eeuw had de Zweedse chemicus Carl Wilhelm Scheele pyrolusiet gebruikt om chloor te produceren. Scheele en anderen wisten dat pyrolusiet een nieuw element bevatte, maar ze konden het niet isoleren. Johan Gottlieb Gahn was de eerste die in 1774 een onzuiver monster van mangaanmetaal isoleerde door het dioxide met koolstof te reduceren.

By the mid-18th century, Swedish chemist Carl Wilhelm Scheele had used pyrolusite to produce chlorine. Scheele and others were aware that pyrolusite contained a new element, but they were not able to isolate it. Johan Gottlieb Gahn was the first to isolate an impure sample of manganese metal in 1774, by reducing the dioxide with carbon.

Het eerste ijzer dat door mensen werd gebruikt, kwam waarschijnlijk van meteorieten. De oudst bekende ijzeren voorwerpen die door mensen werden gebruikt, zijn enkele kralen van meteorietijzer, gemaakt in Egypte rond 4000 v.Chr. De ontdekking van het smelten rond 3000 v.Chr. leidde tot het begin van de ijzertijd rond 1200 v.Chr. en het prominente gebruik van ijzer voor gereedschappen en wapens.

The first iron used by humans is likely to have come from meteorites. The oldest known iron objects used by humans are some beads of meteoric iron, made in Egypt in about 4000 BC. The discovery of smelting around 3000 BC led to the start of the iron age around 1200 BC and the prominent use of iron for tools and weapons.

Kobaltverbindingen worden al eeuwenlang gebruikt om een rijke blauwe kleur aan glas, glazuren en keramiek te geven. Het element werd voor het eerst geïsoleerd door de Zweedse chemicus George Brandt in 1735. Hij toonde aan dat het de aanwezigheid van het element kobalt was die de blauwe kleur in glas veroorzaakte, niet bismut zoals eerder werd gedacht.

Cobalt compounds have been used for centuries to impart a rich blue color to glass, glazes and ceramics. The element was first isolated by Swedish chemist George Brandt in 1735. He showed it was the presence of the element cobalt that caused the blue color in glass, not bismuth as previously thought.

Voorwerpen gemaakt van metallische meteorieten zijn gevonden die dateren van zo vroeg als 5000 v.Chr. In 1751 probeerde Baron Axel Fredrik Cronstedt koper uit kupfernickel te extraheren en produceerde in plaats daarvan het witte metaal. In het begin van de twintigste eeuw patenteerde Ludwig Mond een proces met nikkelcarbonyl om nikkel te zuiveren.

Artifacts made from metallic meteorites have been found dating from as early as 5000 BC. In 1751, Baron Axel Fredrik Cronstedt was trying to extract copper from kupfernickel and instead produced the white metal. In the early twentieth century, Ludwig Mond patented a process using nickel carbonyl to purify nickel.

Koper komt van nature voor als gedegen koper en was bekend bij enkele van de oudste beschavingen. De vroegste schattingen van de ontdekking van koper suggereren rond 9000 v.Chr. in het Midden-Oosten. Het was een van de belangrijkste materialen voor mensen gedurende de koper- en bronstijd.

Copper occurs naturally as native copper and was known to some of the oldest civilizations on record. Earliest estimates of the discovery of copper suggest around 9000 BC in the Middle East. It was one of the most important materials to humans throughout the copper and bronze ages.

Metallisch zink werd in de 13e eeuw n.Chr. in India geproduceerd door kalamijn te reduceren met organische stoffen zoals wol. Het metaal werd herontdekt in Europa door Andreas Sigismund Marggraf in 1746. Hij verhitte een mengsel van kalamijnerts en koolstof in een gesloten vat zonder koper om het metaal te produceren.

Metallic zinc was produced in the 13th century A.D. India by reducing calamine with organic substances such as wool. The metal was rediscovered in Europe by Andreas Sigismund Marggraf in 1746. He heated a mixture of calamine ore and carbon in a closed vessel without copper to produce the metal.

In 1871 werd het bestaan van gallium voor het eerst voorspeld door de Russische chemicus Dmitri Mendeleev en hij noemde het element eka-aluminium. Gallium werd spectroscopisch ontdekt door de Franse chemicus Paul Emile Lecoq de Boisbaudran in 1875 door zijn karakteristieke spectrum in een onderzoek van een sfalerietmonster. Later dat jaar verkreeg Lecoq het vrije metaal door elektrolyse van het hydroxide in kaliumhydroxide-oplossing.

In 1871, existence of gallium was first predicted by Russian chemist Dmitri Mendeleev and called the element eka-aluminum. Gallium was discovered spectroscopically by French chemist Paul Emile Lecoq de Boisbaudran in 1875 by its characteristic spectrum in an examination of a sphalerite sample. Later that year, Lecoq obtained the free metal by electrolysis of its hydroxide in potassium hydroxide solution.

In 1869 voorspelde Dmitri Mendeleev het bestaan en enkele eigenschappen ervan op basis van zijn positie in zijn periodiek systeem en noemde het element eka-silicium. In 1886 vond Clemens Winkler het nieuwe element samen met zilver en zwavel in een zeldzaam mineraal genaamd argyrodiet. De eerste silicium-germanium legeringen werden verkregen in 1955.

In 1869, Dmitri Mendeleev predicted its existence and some of its properties based on its position on his periodic table and called the element eka-silicon. In 1886, Clemens Winkler found the new element along with silver and sulfur, in a rare mineral called argyrodite. The first silicon-germanium alloys were obtained in 1955.

Periodic Table invites you to become a translator to help them translate their Element Details project.

Sign up for free or login to start contributing.