Henry Cavendish was de eerste die waterstof onderscheidde van andere gassen in 1766 toen hij het bereidde door zoutzuur met zink te laten reageren. In 1670 had de Engelse wetenschapper Robert Boyle de productie ervan waargenomen door sterke zuren met metalen te laten reageren. De Franse wetenschapper Antoine Lavoisier gaf het element later in 1783 de naam waterstof.

Henry Cavendish prvi je raspoznao vodik od drugih plinova 1776. kada ga je pripravio reakcijom klorovodične kiseline i cinka. Engleski znanstvenik Robert Boyle je 1670. promatrao njegovu proizodnju u reakcijama jakih kiselina i metala. Francuski znanstvenik Antoine Lavoisier ga je 1783. imenovao hydrogène; po uzoru na taj naziv krajem 19. stoljeća Bogoslav Šulek nazvao ga je vodikom.

De Franse astronoom Jules Janssen verkreeg het eerste bewijs van helium tijdens de zonsverduistering van 1868. Norman Lockyer en Edward Frankland stelden de naam helium voor het nieuwe element voor. In 1895 ontdekte Sir William Ramsay helium in het uraniumhoudende mineraal cleveiet. Het werd onafhankelijk ontdekt in cleveiet door Per Teodor Cleve en Abraham Langlet.

Francuski astronom Jules Janssen je pridobio prve dokaze za postojanje helija tokom pomrčine Sunca 1868. Norman Lockyer i Edward Frankland su predložili ime helij za ovaj novi element. 1895. Sir William Ramsay je otkrio helij u mineralu uranija zvanom kleveit. Samostalno su ga otkrili u kleveitu Per Teodor Cleve i Abraham Langlet.

Lithium werd in 1817 ontdekt door Johann Arfvedson toen hij mineralen van het eiland Uto in Zweden analyseerde. Het zuivere metaal werd het volgende jaar onafhankelijk van elkaar geïsoleerd door zowel de Zweedse chemicus William Thomas Brande als de Engelse chemicus Sir Humphry Davy. In 1855 werden grotere hoeveelheden lithium geproduceerd door elektrolyse van lithiumchloride door Robert Bunsen en Augustus Matthiessen.

Litij je otkrio Johann Arfvedson 1817. kada je analizirao minerale s otoka Uto u Švedskoj. Čisti metal su izolirali švedski kemičar William Thomas Brande i engleski kemičar Sir Humphry Davy sljedeće godine radeći samostalno. 1855. veće količine litija su Robert Bunsen i Augustus Matthiessen proizveli elektrolizom litijevog klorida.

Louis-Nicolas Vauquelin ontdekte beryllium in oxidevorm in zowel beryl als smaragden in 1798. Friedrich Wöhler en Antoine Bussy isoleerden beryllium onafhankelijk van elkaar in 1828 door de chemische reactie van metallisch kalium met berylliumchloride. Het eerste commercieel succesvolle proces voor de productie van beryllium werd in 1932 ontwikkeld door Alfred Stock en Hans Goldschmidt.

Louis-Nicolas Vauquelin je otkrio berilij u njegovim oksidima u berilu i smaragdima 1798. Friedrich Wöhler i Antoine Bussy su samostalno izolirali berilij 1828. kemijskom reakcijom metalnog kalija i berilijevog klorida. Prvi komercijalno uspješsan proces dobivanja berilija su Alfred Stock i Hans Goldschmidt razvili 1932.

Boorverbindingen zijn al duizenden jaren bekend, maar het element werd pas in 1808 ontdekt door Sir Humphry Davy en door Gay-Lussac en Thenard. Boor werd pas als element erkend toen het in 1808 werd geïsoleerd door Sir Humphry Davy en door Joseph Louis Gay-Lussac en Louis Jacques Thénard. Jöns Jakob Berzelius identificeerde boor als element in 1824.

Spojevi bora poznati su već tisućama godina, ali element su otkrili Sir Humphry Davy, Gay-Lussac i Thendard tek 1808. Bor nije bio prepoznat kao element dok ga 1808. Sir Humphry Davy, Joseph Louis Gay-Lussac i Louis Jacques Thénard nisu izolirali. Jöns Jakob Berzelius je identificarao bor kao element 1824.

Koolstof werd in de prehistorie ontdekt en was in de vorm van roet en houtskool bekend bij de vroegste menselijke beschavingen. In 1772 toonde Antoine Lavoisier aan dat diamanten een vorm van koolstof zijn; toen hij monsters van houtskool en diamant verbrandde en ontdekte dat geen van beide water produceerde. In 1779 toonde Carl Wilhelm Scheele aan dat grafiet bij verbranding koolstofdioxide vormde en dus een andere vorm van koolstof moest zijn.

Ugljik je otkriven još u prapovijesti i poznat je bio u oblicima čađe i ugljena čak i najranijim ljudskim civilizacijama. 1772. Antoine Lavoisier je otkrio da su dijamanti još jedan oblik ugljika kada je spalio uzorke ugljena i dijamanta i ustanovio da niti jedan nije proizveo vodu. 1779. Carl Wilhelm Scheele je pokazao da izgaranjem grafita nastaje ugljikov dioksid te stoga da grafit mora biti još jedan obljik ugljika.

Stikstof wordt beschouwd als ontdekt door de Schotse arts Daniel Rutherford in 1772, die het schadelijke lucht of vaste lucht noemde. Het werd rond dezelfde tijd ook bestudeerd door Carl Wilhelm Scheele, Henry Cavendish en Joseph Priestley. In 1790 gaf de Franse chemicus Jean-Antoine-Claude Chaptal het element de naam stikstof.

Smatra se da je dušik otkrio škotski fizičar Daniel Rutherford 1772., koji ga je prozvao škodljiv ili fiksirani zrak. U isto su ga vrijeme proučavali i Carl Wilhelm Scheele, Henry Cavendish i Joseph Priestley. 1790. ga je francuski kemičar Jean-Antoine-Claude Chaptal nazvao azotum, a krajem 19. stoljeća Bogoslav Šulek imenovao ga je dušikom.

Carl Wilhelm Scheele verkreeg zuurstof door kwikoxide en nitraten te verhitten in 1771, maar publiceerde zijn bevindingen pas in 1777. Joseph Priestley bereidde deze nieuwe lucht ook in 1774. De naam zuurstof werd in 1777 bedacht door Antoine Lavoisier, wiens experimenten met zuurstof hielpen om de toen populaire flogistontheorie van verbranding en corrosie te weerleggen.

Carl Wilhelm Scheele je 1771. dobio kisik zagrijavanjem živinih oksida i nitrata, ali je svoje pronalaske objavio tek 1777. Joseph Priestley je 1774. isto tako napravio ovaj novi tip zraka. Ime oxygenium je 1777. skovao Antoine Lavoisier, čiji su eksperimenti s kisikom pomogli diskreditirati tada popularnu flogistonsku teoriju gorenja i korozije. Po uzoru na taj naziv krajem 19. st. Bogoslav Šulek smislio je hrvatski naziv kisik.

In 1529 beschreef Georigius Agricola het gebruik van vloeispaat als vloeimiddel. In 1670 ontdekte Heinrich Schwandhard dat glas werd geëtst wanneer het werd blootgesteld aan met zuur behandeld vloeispaat. In 1810 stelde de Franse wetenschapper Andre-Marie Ampere voor dat fluorwaterstofzuur een verbinding was van waterstof met een nieuw element. Het element werd uiteindelijk in 1886 geïsoleerd door Henri Moissan.

1529. Georigius Agricola je opisao korištenje fluorita kao fluks. 1670. Heinrich Schwandhard je uočio da je staklo izloženo fluoritu tretiranom sa kiselinom gravirano. 1810. francuski znanstvenik André-Marie Ampère je predložio da je fluorovodična kiselina spoj vodika s novim elementom. Element je konačno izolirao Henri Moissan 1886.

Neon werd in 1898 ontdekt door de Britse chemici Sir William Ramsay en Morris W. Travers in Londen. Het werd ontdekt toen Ramsay een luchtmonster afkoelde tot het vloeibaar werd, vervolgens de vloeistof verwarmde en de gassen opving terwijl ze verdampten. Na 1902 produceerde Georges Claude's bedrijf, Air Liquide, industriële hoeveelheden neon als bijproduct van zijn luchtvervloeiingsbedrijf.

Neon su otkrili britanski kemičari Sir William Ramsay i Morris W. Travers u Londonu 1898. godine. Otkriven je kad je Ramsay ohladio uzorak zraka dok nije postao tekućina, zatim ugrijao tekućinu i skupljao plinove kako su isparavali. Nakon 1902., kompanija Georgesa Claudea, Air liquide, je proizvodila industrijske količine neona kao nusprodukt njegovog posla likvefakcije zraka.

De chemische afkorting voor natrium werd voor het eerst gepubliceerd door Jöns Jakob Berzelius in zijn systeem van atoomsymbolen. Het is een samentrekking van de nieuwe Latijnse naam van het element natrium, die verwijst naar het Egyptische natron, een natuurlijk mineraal zout dat voornamelijk bestaat uit gehydrateerd natriumcarbonaat. In 1807 isoleerde Sir Humphry Davy natrium voor het eerst door elektrolyse van gedroogd natriumhydroxide, dat zeer licht bevochtigd was.

Kemijsku kraticu za natrij prvi je objavio Jöns Jakob Berzelius u svojem sustavu atomskih simbola. On je skraćenica novolatinskog imena tog elementa natrium, što se odnosi na egipatski natron, prirodnu mineralnu sol većinski sastavljenu od hidrata natrijevog karbonata. 1807., Sir Humphry Davy je po prvi put izolirao natrij elektrolizom suhog natrijevog hidroksida, koji je bio vrlo blago navlažen.

De Schotse chemicus Joseph Black herkende magnesium als element in 1755. Magnesium werd voor het eerst geïsoleerd door Sir Humphry Davy in 1808, in Londen. Hij gebruikte elektrolyse op een mengsel van magnesia en kwikoxide. Antoine Bussy bereidde het in coherente vorm in 1831.

Škotski kemičar Joseph Black je prepoznao magnezij kao element 1755. Magnezij je po prvi put izolirao Sir Humphry Davy 1808. u Londonu. Koristio je elektrolizu na mješavini magnezija i živinog oksida. Antoine Bussy ga je pripremio u njegovom koherentnom obliku 1831.

In 1761 stelde Guyton de Morveau de naam alumine voor als basis in aluin, en Antoine Lavoisier dacht in 1787 dat dit het oxide was van een nog niet ontdekt metaal. Sir Humphry Davy identificeerde het bestaan van een metaalbasis van aluin in 1808. Hans Christian Ørsted was de eerste die metallisch aluminium in onzuivere vorm isoleerde in 1825. Friedrich Wöhler wordt algemeen erkend als degene die het metaal in 1827 heeft geïsoleerd.

1761., Guyton de Morveau predložio je ime alumine za bazu stipsa, a 1787., Antoine Lavoisier mislio je da je to oksid još neotkrivenog metala. Sir Humphry Davy je identificirao postojanje metalne baze stipse 1808. Hans Christian Ørsted je prvi izolirao metalni aluminij u nečistom obliku 1825. Općenito se izolacija aluminija pripisuje Friedrichu Wöhleru 1827.

In 1800 dacht Sir Humphry Davy dat silica een verbinding was en geen element; maar in 1811 bereidden Gay Lussac en Louis Jacques Thénard waarschijnlijk onzuiver amorf silicium door kalium met siliciumtetrafluoride te verhitten. In 1824 bereidde Jöns Jakob Berzelius amorf silicium volgens dezelfde algemene methode. Henri Deville bereidde in 1854 voor het eerst kristallijn silicium, de tweede allotrope vorm van het element.

1800., Sir Humphry Davy je vjerovao da je silika spoj, a ne element; ali 1811., Gay Lussac i Louis Jacques Thénard su vjerojatno pripremili nečisti amorfni silicij zagrijavanjem kalija sa silicijevim tetrafluoridom. 1824. Jöns Jakob Berzelius je pripremio amorfni silicij okvirno istom metodom. Henri Deville je 1854. prvi pripremio kristalni silicij, drugi alotropni oblik silicija.

Hennig Brand ontdekte fosfor in 1669, in Hamburg, Duitsland, door het te bereiden uit urine. In 1769 toonden Johan Gottlieb Gahn en Carl Wilhelm Scheele aan dat calciumfosfaat in botten wordt gevonden, en ze verkregen elementair fosfor uit botanas. Antoine Lavoisier herkende fosfor als element in 1777.

Henning Brand je 1669. otkrio fosfor u Hamburgu u Njemačkoj, tako što ga je pripremio iz urina. 1769., Johan Gottlieb Gahb i Carl Wilhelm Scheele pokazali su da se kalcijev fosfat nalazi u kostima, i dobili elementarni fosfor iz pepela kostiju. Antoine Lavoisier je prepoznao fosfor kao element 1777.

In de 3e eeuw ontdekten de Chinezen dat zwavel uit pyriet kon worden geëxtraheerd. Indiase alchemisten schreven uitgebreid over het gebruik van zwavel in alchemistische bewerkingen met kwik, vanaf de achtste eeuw na Christus. In 1777 hielp Antoine Lavoisier de wetenschappelijke gemeenschap te overtuigen dat zwavel een element was, geen verbinding.

Do 3. stoljeća, Kinezi su otkrili da se sumpor može izvući iz pirita. Indijski alkemičari opsežno su pisali o koristima sumpora u alkemijskim operacijama sa živom, od 8. stoljeća pa nadalje. 1777., Antoine Lavoisier je pomogao uvjeriti znanstvenu zajednicu da je sumpor element, a ne spoj.

Rond 1630 werd chloor als gas herkend door de Belgische chemicus en arts Jan Baptist van Helmont. Elementair chloor werd voor het eerst bereid en bestudeerd in 1774 door de Zweedse chemicus Carl Wilhelm Scheele. Tegen 1810 was de wetenschappelijke consensus dat chloor eigenlijk een verbinding was die zuurstof bevatte. In 1811 concludeerde Sir Humphry Davy dat het nieuwe gas in feite een nieuw element was.

Oko 1630., belgijski kemičar i liječnik Jan Baptist van Helmont raspoznao je klor kao plin. Elementarni klor je po prvi put pripremio i proučavao švedski kemičar Carl Wilhelm Scheele 1774. Do 1810., znanstveni konsenzus je bio da je klor spoj koji sadrži kisik. 1811., Sir Humphry Davy je zaključio da je klor novi element.

Argon werd in 1785 door Henry Cavendish vermoed aanwezig te zijn in lucht. Het werd pas in 1894 geïsoleerd door Lord Rayleigh en Sir William Ramsay in Schotland. Argon werd het eerste edelgas dat werd ontdekt. In 1957 kwam IUPAC overeen dat het symbool moest veranderen van A naar Ar.

Henry Cavendish je 1785. pretpostavio da je argon prisutan u zraku. Tek su ga 1894. izolirali Lord Rayleigh i Sir William Ramsay u Škotskoj. Argon je postao prvi otkriveni plemeniti plin. 1957., IUPAC se složio da se simbol treba promijeniti iz A u Ar.

Het kaliumsymbool K komt van 'kalium', de naam van het element in Duitsland en Scandinavië. Metallisch kalium werd voor het eerst geïsoleerd in 1807 door Sir Humphry Davy, die het verkreeg uit bijtende potas door elektrolyse van het gesmolten zout met de pas ontdekte voltaïsche zuil. Kalium was het eerste metaal dat door elektrolyse werd geïsoleerd.

Kalijev simbol K dolazi iz njemačkog i skandinavskog naziva kalium. Kalij je prvi izolirao Sir Humphry Davy 1807. iz kaustične potaše elektrolizom rastaljene soli pomoću novootkrivenog Voltinog elektostatičkog stupa. Kalij je prvi metal koji je izoliran elektrolizom.

Calcium was al bekend in de eerste eeuw toen de oude Romeinen kalk bereidden als calciumoxide. Calcium werd voor het eerst geïsoleerd door Sir Humphry Davy in 1808 toen hij een mengsel van kalk en kwikoxide elektrolyseerde. Davy probeerde calcium te isoleren; toen hij hoorde dat Jöns Jakob Berzelius en Pontin calciumamalgaam bereidden door kalk in kwik te elektrolyseren, probeerde hij het zelf.

Kalcij je poznat još od prvog stoljeća kada su Rimljani pripremali vapno kao kalcijev oksid. Kalcij je prvi izolirao Sir Humphry Davy 1808. kada je elektrolizom rastavio mješavinu vapna i živinog oksida. Davy je pokušavao izolirati kalcij; kada je čuo da su Jöns Jakob Berzelius i Pontin pripremili amalgam kalcija uz pomoć elektrolize vapna u živi, i sam je pokušao taj pokus.

In 1879 detecteerden Lars Fredrik Nilson en zijn team scandium in de mineralen euxeniet en gadoliniet. Nilson bereidde 2 gram scandiumoxide van hoge zuiverheid. Per Teodor Cleve toonde aan dat scandium eigenschappen had die vergelijkbaar waren met die door Mendeleev voorspeld voor eka-boor. Metallisch scandium werd voor het eerst bereid in 1937 door Fischer en zijn collega's.

1879., Lars Fredrik Nilson i njegov tim su detektirali skandij u mineralima euksenitu i gadolinitu. Nilson je pripremio 2 grama skandijevog oksida visoke čistoće. Per Teodor Cleve je pokazao da skandij ima svojstva slična onima koja je Mendeljejev predvidio za eka-bor. Metalni skandij su prvi pripremili Fischer i njegovi suradnici 1937.

William Gregor vond het oxide van titanium in ilmeniet in 1791. Martin Heinrich Klaproth ontdekte het element onafhankelijk in rutiel in 1795 en gaf het zijn naam. De pure metallische vorm werd pas in 1910 verkregen door Matthew A. Hunter. In 1936 maakte het Kroll-proces de commerciële productie van titanium mogelijk.

William Gregor je otkrio oksid titanija u ilmenitu 1791. Martin Heinrich Klaproth je nezavisno otkrio titanij u rutilu 1795. i imenovao ga. Čisti metalni titanij je dobio Matthew A. Hunter tek 1910. 1936., Krollov proces je omogućio komercijalnu proizvodnju titanija.

Vanadium werd oorspronkelijk ontdekt door Andrés Manuel del Río in 1801. In 1805 verklaarde de Franse chemicus Hippolyte Victor Collet-Descotils ten onrechte dat del Río's nieuwe element slechts een onzuiver monster van chroom was. In 1831 herontdekte de Zweedse chemicus Nils Gabriel Sefström het element in een nieuw oxide dat hij vond tijdens het werken met ijzerertsen. Later dat jaar bevestigde Friedrich Wöhler del Río's eerdere werk.

Vanadij je otkrio Andrés Manuel del Río 1801. 1805., francuski kemičar Hippolyte Victor Collet-Descotils je pogrešno izjavio da je del Ríov novi element samo nečisti uzorak kroma. 1831., švedski kemičar Nils Gabriel Sefström je ponovno otkrio vanadij u novom oksidu koji je pronašao dok je radio sa željeznim rudama. Kasnije te godine, Friedrich Wöhler je potvrdio del Ríovov raniji rad.

In 1797 ontving Louis Nicolas Vauquelin monsters van krokoiet-erts. In 1798 ontdekte Vauquelin dat hij metallisch chroom kon isoleren door het oxide in een houtskooloven te verhitten, waardoor hij de ontdekker van het element werd. Vauquelin kon ook sporen van chroom detecteren in edelstenen, zoals robijn of smaragd.

1797., Louis Nicolas Vauquelin je dobio uzorke rude krokoita. 1798., Vauquelin je otkrio da može izolirati metalni krom zagrijavanjem njegovog oksida u peći na ugljen, što ga čini otkrivačem tog elementa. Vauquelin je uspio i detektirati tragove kroma u dragom kamenju, kao što su rubini i smaragdi.

Tegen het midden van de 18e eeuw had de Zweedse chemicus Carl Wilhelm Scheele pyrolusiet gebruikt om chloor te produceren. Scheele en anderen wisten dat pyrolusiet een nieuw element bevatte, maar ze konden het niet isoleren. Johan Gottlieb Gahn was de eerste die in 1774 een onzuiver monster van mangaanmetaal isoleerde door het dioxide met koolstof te reduceren.

Do sredine 18. stoljeća, švedski kemičar Wilhelm Scheele iskoristio je piroluzit za proizvodnju klora. Scheele i drugi bili su svjesni da piroluzit sadrži novi element, ali ga nisu mogli izolirati. Johan Gottlieb Gahn prvi je izolirao nečisti uzorak metala mangana 1774., reduciranjem njegova oksida pomoću ugljika.

Het eerste ijzer dat door mensen werd gebruikt, kwam waarschijnlijk van meteorieten. De oudst bekende ijzeren voorwerpen die door mensen werden gebruikt, zijn enkele kralen van meteorietijzer, gemaakt in Egypte rond 4000 v.Chr. De ontdekking van het smelten rond 3000 v.Chr. leidde tot het begin van de ijzertijd rond 1200 v.Chr. en het prominente gebruik van ijzer voor gereedschappen en wapens.

Prvo željezo koje su koristili ljudi vjerojatno je došlo s meteoritima. Najstariji poznati željezni objekti koje su koristili ljudi su kuglice meteorskog željeza napravljene u Egiptu oko 4000 godina pr. Kr. Otkriće taljenja oko 3000 godina pr. Kr. dovelo je do početka željeznog doba oko 1200 godine pr. Kr., te značajne uporabe željeza za alate i oružja.

Kobaltverbindingen worden al eeuwenlang gebruikt om een rijke blauwe kleur aan glas, glazuren en keramiek te geven. Het element werd voor het eerst geïsoleerd door de Zweedse chemicus George Brandt in 1735. Hij toonde aan dat het de aanwezigheid van het element kobalt was die de blauwe kleur in glas veroorzaakte, niet bismut zoals eerder werd gedacht.

Spojevi kobalta stoljećima su korišteni kako bi se staklu, glazuri i keramici dala bogata plava boja. Element je prvi izolirao švedski kemičar George Brandt godine 1735. Pokazao je da je prisutnost elementa kobalta ono što uzrokuje plavu boju u staklu, a ne bizmut, kao što se prije mislilo.

Voorwerpen gemaakt van metallische meteorieten zijn gevonden die dateren van zo vroeg als 5000 v.Chr. In 1751 probeerde Baron Axel Fredrik Cronstedt koper uit kupfernickel te extraheren en produceerde in plaats daarvan het witte metaal. In het begin van de twintigste eeuw patenteerde Ludwig Mond een proces met nikkelcarbonyl om nikkel te zuiveren.

Pronađeni su predmeti načinjeni od metalnih meteorita čak 5000 godina prije Krista. Godine 1751. barun Axel Fredrik Cronstedt pokušavao je izdvojiti bakar iz kupronikla i umjesto toga proizveo bijeli metal nikal. Početkom 20. stoljeća Ludwig Mond je patentirao proces koji koristi niklov karbonil za pročišćivanje nikla.

Koper komt van nature voor als gedegen koper en was bekend bij enkele van de oudste beschavingen. De vroegste schattingen van de ontdekking van koper suggereren rond 9000 v.Chr. in het Midden-Oosten. Het was een van de belangrijkste materialen voor mensen gedurende de koper- en bronstijd.

Bakar se u prirodi nalazi samorodan i bio je poznat nekima od najstarijih zabilježenih civilizacija. Prema najranijim procjenama otkriven je oko 9000 godina prije Krista na Bliskom Istoku. Bio je jedan od najvažnijih materijala ljudima u bakrenom i brončanom dobu.

Metallisch zink werd in de 13e eeuw n.Chr. in India geproduceerd door kalamijn te reduceren met organische stoffen zoals wol. Het metaal werd herontdekt in Europa door Andreas Sigismund Marggraf in 1746. Hij verhitte een mengsel van kalamijnerts en koolstof in een gesloten vat zonder koper om het metaal te produceren.

Metal cink proizveden je u Indiji u 13. stoljeću redukcijom kalamina organskim tvarima poput vune. Metal je u Europi ponovno otkrio Andreas Sigismund Marggraf 1746. Zagrijao je smjesu rude kalamina i ugljika u zatvorenoj posudi bez bakra kako bi proizveo metal.

In 1871 werd het bestaan van gallium voor het eerst voorspeld door de Russische chemicus Dmitri Mendeleev en hij noemde het element eka-aluminium. Gallium werd spectroscopisch ontdekt door de Franse chemicus Paul Emile Lecoq de Boisbaudran in 1875 door zijn karakteristieke spectrum in een onderzoek van een sfalerietmonster. Later dat jaar verkreeg Lecoq het vrije metaal door elektrolyse van het hydroxide in kaliumhydroxide-oplossing.

1871., ruski kemičar Dmitrij Mendeljejev predvidio je postojanje elementa galija i nazvao ga eka-aluminij. Galij je spektroskopski otkrio francuski kemičar Paul Emile Lecoq de Boisbaudran 1875. godine po njegovom karakterističnom spektru pri ispitivanju uzorka sfalerita. Kasnije te godine, Lecoq je dobio slobodni metal elektrolizom njegova hidroksida u otopini kalijeva hidroksida.

In 1869 voorspelde Dmitri Mendeleev het bestaan en enkele eigenschappen ervan op basis van zijn positie in zijn periodiek systeem en noemde het element eka-silicium. In 1886 vond Clemens Winkler het nieuwe element samen met zilver en zwavel in een zeldzaam mineraal genaamd argyrodiet. De eerste silicium-germanium legeringen werden verkregen in 1955.

1869., Dmitrij Mendeljejev predvidio je njegovo postojanje i neka njegova svojstva na osnovi njegova položaja u periodnom sustavu i nazvao je element eka-silicij. 1886., Clemens Winkler pronašao je novi element uz srebro i sumpor, u rijetkom mineralu zvanom argirodit. Prve slitine silicija i germanija dobivene su 1955.

Periodic Table invites you to become a translator to help them translate their Element Details project.

Sign up for free or login to start contributing.